Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Blaðsíða 11

9
og fallandi foss ofan af hálendinu og Jarlhetturnar
eins og klettadranga á fossbrúninni. Og nú var 6g
viss um, að í þeim klettum voru gullkisturnar faldar.
Ég sá þríhyrning með öllum sínum litum og skuggum,
ég sá tign Eyjafjalla og Heklu og undur Tindafjalla.
Enar þreyttist heldur aldrei á að sýna mér, hvaða
breytingum Ingólfsfjall og Hestfjall, Vörðufell og
Reyðarbarmur tóku í sífellu, eftir því sem ferðinni
miðaði fram. En framundan voru Hreppahæðir sem
dularfullt draumaland — fyrirheitna landið. En þegar
Einari fannst hann ekki hafa neitt nýtt að sýna,
spurði hann eftir einkennilegum mönnum og fallegum
sveitum. Til Mývatnssveitar þurfti hann að koma, en
hann mátti ekki koma þangað nema að sunnan, því
að hann gat ekki hugsað sér »Sveitina« nema í norðri.
Hann lék við hvern sinn fingur. Hann var líka að
fara heim.
Ég ætlaði að skilja við Einar á Sandlæk, en ég fór
með honum heim að Galtafelli. Hann sagði, að ég
skyldi verða fyrsti gesturinn sinn þar. Og víst sé ég
ekki eftir því, að ég breytti ofurlítið ferðaáætluninni.
Fyrst var tekið á móti okkur af Bjarna »frænda«
eins og Einar kallaði hann. Ég naut þess, hvílíkar við-
tökur Einar fékk, og hvernig hann tók þeim. Síðan
leiddi hann mig í húsið sitt. Einar á ofurlítið hús í
Galtafelli. Það er byggt yfir básinn í fjósinu, þar sem
móðir hans var vön að segja þeim systkinum æfintýri,
og básinn er enn með fornum ummerkjum í kjallara
hússins. En húsið er byggt úr umbúðunum — kössun-
um — um myndir Einars, þegar þær voru fluttar
heim og þó einkum kössunum um farangur hans að
vestan, þegar hann kom frá því að setja upp mynd-
ina af Þorfinni Karlsefni. Ef ég man rétt, þá er hús-
ið 7 álnir á hvern veg, og á aðalhæðinni er stofan að-