Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Qupperneq 83

8i
engin þeirra betur en flokknum hafði oft tekizt, áður
en hann lagði af stað. Áhorfendur komu færri en bú-
ast hefði mátt við. Dóm venjulegra áhorfenda er ekki
mikið að marka. Þeir leggja aðaláherzlu á afrek eða
samstillingu. Auðvitað mál er það, að svo lítið æfður
flokkur sem þessi gat ekki sýnt afrek þvílík sem
þrautæfðir fimleikaflokkar. En í Rvík heyrði ég rnenn
telja, að hann hefði sýnt meiri^afrek en skólaflokkar,
er sýnt höfðu fyrr um vorið. Mest var dáðst að stökk-
um Haraldar, og þó einkum, er hann gerði heljarstökk
og flik-flak á mölinni á íþróttavellinum í Rvík. Þar
þótti öllum fara saman áræði og þrek. — Hitt þótti
ýmsum — og eigi síður vönum íþróttamönnum — að
flokkinn skorta samstillingu. Um það hafði íþrótta-
kennarinn lítið hirt, því að hann vildi miklu íremur
leggja áherzlu á hitt, að persónuleikur hvers einstaks
íþróttamanns kæmi sem bezt og skýrast í ljós. Því eru
íþróttakennarar og íþróttamenn óvanir og kunnu lítt
að meta. Um það verður ekki dæmt hér, hvort það er
þeirra sök eða íþróttakennarinn er hér á rangri loið,
þegar hann fer af alfaravegi. En í þessu efni hefur
hann einmitt fylgt fram þeirri stefnu í íþróttunum,
sem átt hefur að vera ráðandi í allri kennslu skólans.
Eitt bar þó öllum íþróttamönnum saman um: Það
var merkilegt um leikfimi Laugamanna, að þeir þurftu
engin áhöld við æfingar sína eða sýningar. Á íþrótta-
vellinum í Rvík var að vísu slegið upp palli handa
þeim, og dýnu fengu þeir út á pallinn. En piltarnir
voru vísir til þess að gera sínar háskalegustu æfingar
úti á mölinni. Og vel hefði á því farið að gera þær ali-
ar á sléttri grasflöt. Þetta má verða til fyrirmyndar,
þar sem leikfimi er iðkuð í sveitum, við lítil efni til
að afla sér áhalda. í raun og veru er þetta með áhöld-
6