Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Qupperneq 47

45
Eitt mesta vandamál þeirra, sem um uppeldismál
hugsa og fyrir unglingum eiga að sjá, eru skemmtanir
unga fólksins, eða öllu fremur skemmtanaþrá þess,
hvernig það ver, og hvernig það ætti að verja fri-
stundum sínum. Þar er skerið, sem flestir stranda á.
Samlíf unga fólksins er viðfangsefni allra tíma. Reynt
var áður fyrr að fá menn til að hafa sem mestan
viðbjóð á líkama sínum, skipa honum sem lægstan
sess. Það hefur reynzt illa. Samlíf unga fólksins á að
vera fagurt og göfgandi. Við verðum að bera virðingu
fyrir líkama okkar og skipa honum háan sess. Við
eigum að gera hann heilbrigðan og fagran. Fegurstu
og beztu gjöfinni vilja menn sízt glata, og flestir hika
við að saurga sinn hjartans helgidóm. Þið ungu menn,
karlar og konur, þið eigið að virða líkama ykkar svo
mikils, meta ykkar dýrustu gjöf svo hátt, að þið van-
megnið hana ekki með ofnautnum eða leggið hana að
veði fyrir eina brennivínsnótt. Allt, sem veikir þrótt
mannsins, skal vera ykkur fjarlægt, frá öllu, sem er
lágt skuluð þið vaxa.
Það er hlutverk allra skóla að búa nemendur sína
sem bezt undir það starf, sem þeir eiga fyrir höndum
að vinna. Á hverju vori eiga þeir að senda hóp ungra
manna heim til sveita og bæja, hóp manna, sem geta
tekið virkan þátt í íþrótta- og félagsmálum heima
fyrir. Og það er skylda skólanna að skila þeim, sem
þá sækja, heilbrigðari og betri mönnum bæði Iíkam-
lega og andlega.
Allir hlutir verða séðir frá mörgum hliðum, og öll
málefni hafa fleira en eitt sjónarmið, en frá hagfræði-
legu, fagurfræðilegu og siðfræðilegu sjónarmiði séð
er ávinningur að iðka íþróttir. Þess vegna gera menn
það. Þorgeir Sveinbjarnarson.