Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Blaðsíða 55

53
Þjóðirnar tala margsháttar mál
og yfirbragð þeirra er margsháttar,
litur þeirra, siður og háttur,
því að þér þóknast,
að eng'inn sé öðram líkur.
Þú skapaðir lindir Nílar
og þú leiddir þessa yndislegu á
eftir landi voru —
til að gefa oss lif, gefa oss líf.
Þú hefur einnig skapað Níl í himninum,
svo að vatnið fellur yfir jörðina.
Fossandi fellur það niður hlíðamar
og’ vökvar akra og engjar milli borga vorra.
Svo undursamleg er forsjón þín,
Aton,
eilífi guð.
Þenna lofsöng, heitan af trúarhrifningu, verðum við
að hugsa okkur sunginn við hörpuslátt í musteri
Atons við sólris og sólarlag. Hann á ekki sinn líka
meðal þess, sem varðveitzt hefur af lofsöngvum
Egypta hinna fornu. Hann er þar einstakur bæði að
trúarhita og andríki, en ef til vill af því, að hér er ver-
ið að kalla á heila þjóð, sem hefur svo undur daufa
heyrn. Þegar trúin er fyrirfram allra eign, þarf ekki
annað en nefna nöfnin ein, til þess að allir hrífist
með. Sinn líkaáþessi lofsöngur helzt í sálmum Hebrea,
hann er t. d. um margt svo undursamlega líkur 104.
sálmi Davíðs.
Sá sem getur lýst gæðum og yndi jarðarinnar og
dýrð himinsins með slíkri hrifningu, sem í lofsönginum
til Antons, er sannarlega spámaður af guðs náð. En
hvernig hefur Echnaton orðið slíkrar guðs náðar að-
njótandi á öld, þegar mannkynið lifði allt í myrkri