Jólagjöfin - 24.12.1920, Side 21

Jólagjöfin - 24.12.1920, Side 21
Júlagjöfin 19 þessum stórfeng-ilegii tímum. Og þá ætla eg aö segja ykkiír frá Frökkum á bæn. Á kné. Ef til vill eruö þiö eigi vön því aö hugsa ykkur þá þjóð á bæn. Fer þaö orð af Frökkum, aö þeir séu litið trúhneigöir. „Viö höfum látist vera verri en við erum í raun 0g veru,“ sagði kastalastjórinn í Verdun viö mig. „Núna krýpur öll þjóðin á kné í bæn.“ „Þér teljið þá gott og gagnlegt aö þjóöin hafi trúarbrögö, falli á kné og biöjist fyrir?“ — „Sannkristinn maöur er besti hermaðurinn," svaraöi hann. Við sátum saman, dálítill hópur af herforingjum, í djúpri holu 20—30 metra niöri í jörðinni. Alt voru það menn, er höfðu verið með allan tímann í hinni löngu fjögra ára styrj- öld, sumir særst bæði tvisvar og þrisvar, og allir höföu þeir |)rásinnis staöið augliti til auglitis viö dauöann. Þeir litu nú allir upp á kastalastjórann, eins og þeir vildu samsinna orð- um hans. „Það er eigi að eins „Marseillaisen" sem hefir hljómað út yfir vígvellina,“ mælti gamall hersir (oberst), er bar eitt hinna elstu ættarnafna Frakklands, og var Norinannaættar. „Við skulum ganga irin í kapelluna og spjalla viö prestinn,“ mælti kastalastjórinn. „Hafiö þið líka kapellu hérna niöri í jöröinni ?“ spuröi eg. „Viö höfum líka kvikmvndahús,“ svaraöi hann og hló eins og ])essir léttlyndu Frakkar einir geta hlegið. „Þaö liggur rétt viö kapelluna og sjúkrahúsiö. Guð vill ekki aö vér skul- um aö eins hugsa um bardaga og sár og hörmungar og dauða. Við megum líka hlæja. Og þess gerist líka þörf hérna hjá okkur. En satt er þaö, að viö hlæjum minna núna en á friðarár- unum.“ Jú, vist var þar bæöi kapella og prestur. Og presturinn var sannarlega hreykinn af kirkjunni sirini. í tómstundum sínum höföu hermennirnir skreytt hana á ýmsa vegu. Með lífshættu höföu þeir bjargað bæöi altari og prédikunarstól úr einhverju sundurskotnu sveitaþorpiriu. „Og eg hefi alveg húsfyllir," sagöi presturinn og hló. „Já, mig hefir heldur aldrei vantaö kórsveina né söngvara. Her- mennirnir mínir hafa hvorki 'gleymt barnatrú sinrii né söngn- um frá bernskuárunum.“
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Jólagjöfin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Jólagjöfin
https://timarit.is/publication/872

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.