Jólagjöfin - 24.12.1920, Blaðsíða 36

Jólagjöfin - 24.12.1920, Blaðsíða 36
34 Jólagjöfin Sagan byrjar — ja, hvenær byrjaöi hún eiginlega?------------- ÞaS var eins og þau heföu frá upphafi veriö ætluS hvort öSru — þau tvö! Annars réSi maSur sjálfur minstu um ráSahag sinn í þá daga. ÞaS voru ættingjarnir, sem réSu þeim málum til lykta, meS miklum bollaleggingum og samningum um heim- anmund og morgungjafir. En því ánægjulegra var þaS, er ungu hjónaefnin voru samhuga, eins og hér var. Þau höfSu leikiö sér saman frá barnæsku og þektu eiginlega enga aöra, og aldrei höföu þau skiliö, nema eins árs tíma, er hann var viS húsagerS í öSru þorpi — hann var sem sé steinsmiSur. Og þegar hann kom heim og þau fundust aftur, voru þau hvort öSru eins og ný-útsprungnar rósir, — reyndar hin sömu og áöur, en þó alt önnur og óumræöilega unaösleg. Og hví skyldu þau þá ekki halda brúSkaup! Og svo gerSu þau þaS — efndu til ágætrar veislu, þar sem allir nágrannarnir voru boönir og allir í skínandi skapi, bara af því aS sjá fallegu ungu brúShjónin svo hamingjusöm. Mundi nokkur hafa veriS hamingjusamari hér á jörS, en þau tvö! Aldrei hafSi Daníel gengiS glaSari en nú aS húsa- byggingunum; hann hugsaSi sem svo, aS þeir, sem í húsunum ættu aö búa, ntundu ef til vill vera álíka gæfusamir og hann og Súsanna voru í litla hvita húsinu þeirra í Kedronsdal. Og oft lagöi Súsanna handleggina um hálsinn á Hjálmu sinni og hvíslaöi því aS henni, aS h ú n þekti þann, er væri lang-besti maBur í heimi. Og varla gat hún fengiS af sér aS stíga fæti á smáblóm í haga, því aö veriS gæti aS hún yröi þar ný- kviknaöri lífsgleöi aö bana. — Menn furSuSu sig á þvi, aS þeint skyldi aldrei verSa sundurorSa; en ungi steinsmiöurinn brosti: hver skyldi geta fundiö upp á aS atyrSa svo yndis- lega smá-hind, meS svo stór og spyrjandi augu? — og þetta var rétt lýsing á Súsönnu. Og á hinn bóginn hugsaöi húri meö sér: um hvaS ættum viö Daníel aö jagast, viö sem erum sam- mála um alt! Og ekki sjatnaSi ánægjan viS þaS, aS næsta ár var kominn ofurlítill Daníel í faSm Súsörinu. Þess vegna var þaS, aS enginn vildi verða til aS segja henni tiöindin, þegar þau gerSust. ÞaS haföi aldrei komiS fyrir áöur, aö henni segöi hugur um óorSna hluti. En einn morgun vildi hún ekki aö hann færi
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Jólagjöfin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jólagjöfin
https://timarit.is/publication/872

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.