Freyr - 01.12.1948, Síða 30

368
FRE YE
Einn daginn liggur leiðin norður yfir fjöllin með
bíl eins og þsssum. — Vegimir bugðast um hrika-
legt landslag
þó sums staðar að taka að bera á bakinu
allar vistir til heimilisins, svo hátt uppi í
hlíðum eru bæirnir.
★
Þurrkur er í dag, og víða eru menn við
heyvinnu. Þeir slá varla mikið með þess-
um orfum. Hefir þú séð þvílíkt orf? Ég
hefi séð það áður. Notaði eitt slíkt, þegar
við ræktuðum lítið eitt af korni heima. En
slíka aðferð við að brýna hefi ég aldrei séð.
Orfið rís upp við öxl mannsins, og eggin á
ljánum snýr að honum. Reyndu að brýna
ljáinn þinn þannig. Mér gengur það ekki
vel. Þannig brýna allir, sem ég sé þennan
daginn, en síðar, þegar norðar kemur í
landið, sé ég þó einn mann, sem brýnir eins
og íslendingur.
Ýmsir eru að binda, sérstaklega sé ég það,
þegar á daginn líður. Ekki vildi ég binda í
þessi reipi, þau eru úr snæri.
Ekki sé ég vélar notaðar þennan daginn,
enda ekki gott að koma þeim við, svo bratt
er heyskaparlandið. Mér hefði aldrei dottið
í hug að bera hér ljá í jörð, en létt hlýtur
að vera að raka undan brekkunum. Kemur
sér líka betur, því að ekki sýnast hrífurnar
svo liprar.
Hér er heyiö ekki flutt heim á vagni, ekki
á hesti heldur. Alls staðar gefur að líta
menn með bagga á bakinu. Sumir halda
með þá undan brekkunni, fleiri þó á móti
sýnist mér. Ekki veit ég, hvort búið er í
bjálkahúsum þeim, sem ég sé þar hæst í
hlíðum uppi, en þangað er heyið borið.
★
Um hádegisbil erum við í Gletsch.
Gletsch er raunar ekki annað en þrjár eða
fjórar stórar hótelbyggingar, verzlun, bif-
reiðaverkstæði, járnbrautarafgreiðsla,
pósthús og mjög lítil katólsk kirkja, Þar
með er líka undirlendið fullbyggt. Afkoma
þessa staðar er efalaust í öllu háð mönn-
unum, sem þangað koma.
Landið hefir hækkað að mun, og enginn
sést hér skógur, enda erum við uppi undir
jöklum. Þarna blasir við jökullinn, þar sem
Rhóne á upptök sín. Hann er ekki stór,
enda minnkað til muna hin síðari ár, var
mér sagt.
Við göngum upp að jöklinum, það er
varla hálftíma gangur. Pastor Rönn dáist