Freyr - 15.03.1972, Blaðsíða 5

FREYR
BÚNAÐARBLAÐ
Nr. 5—6 — Marz 1972
68. órgangur
Útgefendur:
BÚNAÐARFÉLAG ÍSLANDS
STÉTTARSAM BAN D BÆNDA
Útgófustjórn:
EINAR ÓLAFSSON
HALLDÓR PÁLSSON
PÁLMI EINARSSON
Ritstjórn:
GÍSLI KR ISTJÁNSSON
(óbyrgðarmaður)
ÓLI VALUR HANSSON
Heimilisfang:
PÓSTHÓLF 7080, REYKJAVÍK
BÆNDAHÖLLIN, REYKJAVÍK
ÁskriftarverS kr. 350 órgangurinn
Ritstjórn, innheimta, afgreiðsla og
auglýsingar:
Bœndahollinni, Reykjavík — Sími 19200
PrentsmiSja Jóns Helgasonar
Reykjavík — Sími 38740
EFNI:
Kvöldvaka
Veiðimól
Raforka í sveitum
Viðbrögð iðnaðarins
Aldur íslenzkra bœnda
Vinnuþörf við mjólkurframleiðsluna
Námskeið í smjörgerð
Húsmœðraþáttur
Molar
KVÖLDVAKAN
Lesarinn situr á rúmi sínu og heimilisfólkið hefur tekið
til við kvöldvinnuna. Það er komin ný hók i lestrarfé-
lagið og hún er eftirsótt, þessvegna verður að hafa hrað-
an á, hún er lánuð til þriggja daga, þá á að skila henni
aftur því að löng röð bíður eftir henni. Um sveitina
hefur farið sú fregn, að hókin sé ekki síðri en sú, er
siðast kom út eftir sama höfund og þessi er eiginlega
framhald af hinni fyrri. En sú fyrri endaði þannig, að
allir hafa heðið með eftirvœntingu eftir framhaldinu,
hún var hœði skemmtileg og spennandi og þessi nýja er
það sjálfsagt ekki síður.
Kvöldvakan er hafin strax og útiverkum er lokið.
Allir hafa keppst við að koma útiverkunum frá svo að
ekki þurfi að híða eftir einum eða neinum.. Oq lesarinn
hefur raustina svo að allir megi heyra, jafnvel þó að í
baðstofunni séu í gangi hæði kambar oq rokkar, en þótt
aðrir séu að prjóna skiptir það ekki máli, glamur þeirra
segir ekki til sín svo að truflun valdi.
Undanfarin kvöld voru það Noregskonungasögur, sem
fólkið hlýddi á svo að nú er það ágæt tHbreyting að fá
skáldsögu, þessa þá lika dæmalausu skáldsöqu, sem orð
fer af um allt land, að fólkið híði með eftbvæntmqu
og allir keppast um að láta skrá sig á lántökulista hjá
lestrarfélaginu til þess að fá hana sem fyrst.
Víst eru íslendinqasögurnar oq ævisöqurnar áqætar
bókmenntir, fræðandi oq vekjandi. Ævisöaurnar seqja
frá mönnum oq málefnum i fjarlæqum landshlutum,
þar sem söguhetjan og hans fólk á heima oq rækir ævi-
störfin, hver fyrir siq og í samstarii við náttúruna oq
samborqarana. Fornsögurnar seqja frá fólki liðinna aUa,
athöfnum og atorku, framterði þess oq framtaki. AFt
þetta opnar sýn inn yfir ókunvar slóðir oa inn í diúv
þess mannlífs, sem á hverjum tíma hefur ríkt og ráðið
innanlands og utan.
Og svo eru það rímurnar oq lióðin. Berqmál aldanna
birtist þar, og i stuðlaföll hafa skáldin fellt söqur sínar
og frásagnir allar svo að auðveldara er að muna marqt
af því, sem þar getur, af þvi að rimið felhir svo vel i
mót, rétt eins og hurðir falla í föls. Um leið og Ijóðlína
er vakin er eins og dyr opnist og framhaldið er svo auð-
velt að rekja í réttu samhengi, með orðum skáldsins
svo að hvergi skeikar.
F R E Y R
93