Freyr - 15.03.1972, Blaðsíða 6

Allt þetta gefur svo góðan byr vœngjum
andans, sem við lestrarefnið er tengt, beina
leið að innstu innum heyrandans svo að
hugurinn flýgur víða þegar lestri er lókið,
inn yfir lönd og lendur þær, sem lestrar-
efnið greinir frá.
Rokkarnir eru þeyttir. Kambarnir greiða
lagðana og gera úr þeim kembur handa
sgunakonunum. Prjónarnir hvísla tifandi
við lykkjurnar, en þeir sem tækjunum
stýra staldra við þegar lesarinn er kominn
að augnablikunum í frásögninni, sem
marka skil hversdagsleikans og afgerandi
atburða. Raust lesarans — hins góða lesara
— segir nokkuð til um hvernig sagan geng-
ur. Hljóðfall raddbanda hans ber hreim af
þræði sögunnar, rétt eins og strengur fiðl-
unnar segir til um hvaða tilfinningar verið
er að túlka, hvað tónninn hefur að segja
hlustandanum. Lesarinn er einmitt hljóð-
færið, sem ber hreim atburðarásar sögunn-
ar til eyrna hlustendanna. Þegar gaman-
mál er á ferðinni léttist tónninn og þá er
stundum brosað eða hlegið dátt og þá getur
skeð að vinnan tefjist snöggvast af því að
tœknin og tækin raskist þegar handtök eru
trufluð af hláturmildum hlustendum. En
gamanmálin eru góð til eftirþanka og um-
ræðna þegar lestri er lokið.
Lesarinn spennir þráðinn, þráð skáld-
sögunnar, sem allir njóta á vökunni og fella
athafnir sínar að við vinnuna. Og svo tekur
lesarinn hvíld um litla stund. Þá er tekið
til við að ræða atburðarrásina, rokkarnir
þagna og kambarnir stanza og hver segir
sitt álit um örlögin, sem þarna birtast, um
gæfu og gengi eða ólán og misferli, sem
stundum er i götunni og gerir sumum lífið
andstæðara en vera skyldi. Og svo er það
spurningin hvað kemur nœst? Hver verður
endirinn?
Önn kvöldsins er mikill í starfi en hug-
urinn er líka vakandi og starfandi. Þar er
ekki þrúgandi dauðaþögn sem kvöldvaka
er ríkjandi frá veturnóttum til sumarmála,
flesta daga vikunnar. Þar er skóli — skóli
lífsins og starfsins, skóli á borð við þá, sem
af grunni hafa risið síðan kvöldvakan rann
í djúp horfins tíma og i hennar stað er
komin svokölluð tækni í formi fjölmiðla.
Hvort er sterkari aflvaki íslenzkrar
menningar? G.
94
F R E Y R