Fréttablaðið - 28.09.2012, Qupperneq 32

6 • LÍFIÐ 28. SEPTEMBER 2012
Það var óvænt og skemmtilegt að heyra og sjá þig
syngja með hljómsveitinni Nýdanskri á 25 ára af-
mælistónleikunum hennar í Eldborgarsal í Hörpu
síðustu helgi. Hvernig var upplifunin? Hefur þú
sungið í Hörpu áður? Nei, hef aldrei sungið í Eld-
borgarsalnum í Hörpu áður, bara komið þangað sem
gestur. Eiginlega ótrúleg og miklu þægilegri upplif-
un að koma þarna fram með Nýdanskri en mig hefði
nokkru sinni grunað. Þrátt fyrir stærðina á salnum og
alla þessa 1.600 áheyrendur var þetta bara nokk-
uð heimilislegt eða það fannst mér. Stemningin var
náttúrulega einstaklega góð, hljómburðurinn líka og
maður fann hvað allir voru jákvæðir í salnum, sem
hefur ekki lítið að segja fyrir þá sem koma fram. Og
ég hreinlega verð að nota þetta tækifæri til að minn-
ast á og þakka fyrir þær hlýju viðtökur sem ég fékk
og jákvæða tölvupóstinn sem mér hefur borist. Allt
þetta hefur svo sannarlega yljað mér um hjartarætur.
Hvernig kom það til að þú söngst með
Nýdanskri? Það var fyrir tíu árum sem Jón Ólafsson
í Nýdanskri hringdi í mig og spurði hvort ég væri til í
að taka lagið „Á sama tíma að ári“ með Birni Jörundi
og lagið átti að fara á plötu. Þá var ég oft og mörgum
sinnum búin að segja „nei“ við hina og þessa í sam-
bandi við alls konar músík, svo nú ákvað ég að kú-
venda og segja alltaf „já“ í staðinn. En það er reyndar
ekki alveg sama hver á í hlut og auðvitað segir maður
ekki „nei“ við hann Jón Ólafsson, fyrir utan það að ég
var viss um að gaman væri að taka lagið með Birni
Jörundi, sem og kom á daginn. Og svo í apríl í vor,
hafði Jón Ólafsson aftur samband, sagði mér frá af-
mælistónleikum Nýdanskrar og spurði hvort ég væri
til í að endurtaka leikinn. Auð vitað vildi ég það og
þannig kom þetta nú til.
Þú ert stórglæsileg kona, Svanhildur. Hvernig í
ósköpunum ferðu að því að halda þér í svona góðu
formi líkamlega og hvernig sinnir þú andlegu hlið-
inni? Það er náttúrulega formalínið sem bjargar því
sem bjargað verður og mjög gott að sofa í því á
hverri einustu nóttu.
Og svo auðvitað nýpressaður ávaxta- og græn-
metissafi sem gerir öllum gott. Ekki má heldur
gleyma að það er hið besta mál að vera alltaf eitt-
hvað að dunda. Til dæmis gera útvarpsþætti og
stjórna gítarskóla. Ég mæli eindregið með því. Og
stressið við það hvort tveggja heldur manni að sjálf-
sögðu mjóum. Ég hef ekki leitt hugann neitt sér-
staklega að andlegri hlið málanna en er heppin með
nokkuð góða skapgerð, held ég. Ég velti mér ekki
allt of mikið upp úr vandamálunum og hef ekki lagst
í þunglyndi, enn sem komið er.
Eiginmaður þinn, tónlistarmaðurinn Ólafur Gauk-
ur, féll frá fyrir rúmu ári, blessuð sé minning hans.
Hvernig hefur þér tekist að takast á við sorgina og
missinn? Já, Gaukur er farinn, en ég er hér enn þá
og fyrst svona þurfti að fara, er ég þakklát fyrir að
hann fór á undan mér. Held að það hefði verið verra
ef ég hefði farið fyrst. Oft erfiðara fyrir karlmenn að
spjara sig eina og ég hugsa að það hefði getað orðið
nokkuð snúið fyrir hann. Við vorum alla tíð mjög náin
og studdum hvort annað í lífsins ólgusjó. Og það
gengur allt vel hjá mér, enda nóg við að vera, sem
mér finnst skemmtilegast. Svo eignuðumst við tvö
ótrúleg börn saman, Önnu Mjöll og Andra Gauk, sem
eru í sífelldu sambandi þótt þau búi bæði í annarri
heimsálfu.
Viltu rifja upp fyrir okkur þegar þið Ólafur unnuð
saman í tónlistinni og fyrir utan hana? Við Gauk-
ur vorum ekki bara hjón, við vorum vinir, félagar og
samstarfsmenn. Hann var náttúrulega búinn að vinna
við tónlist nokkuð lengi þegar við rugluðum saman
reytum okkar og löngu orðinn þekktur tónlistarmað-
ur hér á landi. Ég bar alltaf mikla virðingu fyrir honum
sem slíkum og þegar við stóðum saman á senunni,
vorum við eiginlega ekki hjón. Ég var einn af strák-
unum, eins og sagt er í hljómsveitabransanum og
fór í einu og öllu eftir því sem hann sagði þ.e.a.s. á
senunni. Hann hafði þannig persónuleika til að bera
að hann hafði hljómsveitina í hendi sér enda treystu
menn og vissu að hér fór maður sem hafði vit á því
sem hann var að segja og gera hvað tónlistina varð-
aði.
Hvers saknarðu mest frá ykkar tíma saman?
Hvers sakna ég? Ég sakna bara alls. Lífsins sem við
áttum saman. Ferðalaganna. Út að borða. Að bera
saman bækur okkar, ræða málin. Að sitja saman í
rólegheitum í kaffi og jólaköku á sunnudögum. Fara
í bíó og leikhús. Að vera með honum í Gítarskólan-
um. Ég sakna bara Gauks.
Margir hafa upplifað missi og sakna ástvinar.
Venst það einhvern tímann – að vera ekkja? Nú er
aðeins rúmt ár síðan Gaukur lést. Ég hef einhvern
veginn aldrei hugsað um mig sem ekkju. Ekki enn
þá. En au
hvern tím
sem það
ekki sagt
bíða og s
annað í s
Börnin
er það fy
Bæði bö
Los Ange
Hampshir
það hefu
lög til og
ferðaglöð
í nokkuð
endrum o
saman un
skiptaforr
álfa, kost
þegar him
í heimilisb
Nú ákv
inni og ge
Ólafur) áh
veg? Nei,
að helga
hún yrði l
að hverju
verða tón
fara að læ
í sama sk
Angeles,
gera lang
valinu sem
stjörnunn
ist um víð
Söngbakt
yfirhöndin
Los Ange
skemmtis
ætlaði ég
ur salurin
Hvaða
ið (og af
lag í uppá
um daga
okkar ver
út seint á
ar Gauks
einfaldleg
Hverni
gaman að
sinna Gíta
saman ú
minn, han
legra.
Einhve
okkur? Ég
Fengið að
að til að
einhvern v
svo fékk é
Prins – að
Nú er aðeins rúmt ár
síðan Gaukur lést. Ég
hef einhvern veginn
aldrei hugsað um mig
sem ekkju.
VIÐ VORUM EKKI BAR
Lífið hitti Svanhildi Jakobsdóttur söngkonu og átti við hana einlægt spjall um lífið eftir fráfa
hennar. Svanhildur er umvafin verkefnum og nýtur lífsins.
„Ég velti mér ekki allt of mikið upp úr vandamálunum og hef ekki lagst í
þunglyndi, enn sem komið er,“ segir Svanhildur.
Þessi mynd var tekin í Bandaríkjunum
í kappakstursskóla þar sem Svanhildur
og Anna Mjöll dóttir hennar skelltu sér
á námskeið til að læra að keyra kapp-
akstursbíla.
Efri röð frá vinstri: Andri Gaukur, Inga Ólafsson, Anna Mjöll. Neðri röð frá vinstri: Svanhildur, Ólafur Gaukur, Alex-
andra Ólafsson og Aron Gaukur.
Svanhildur og Pr
S. 572 3400
Smart verslun fyrir konur
Sími 572 3400
Svanhildur og Nýdönsk í
Hörpunni síðustu helgi.
MYND/MUMMI LÚ