Heimilisritið - 01.06.1945, Side 8

„Nei, Barry“, greip Hazel fram
í fyrir honum. „Það segi ég hon-
um einmitt aldrei. Ef hann vissi
það, myndi hann um leið veita
mér fullt frelsi. Nei — ég kemst
áreiðanlega fljótt að raun um,
hvernig í öllu liggur. Og ef
Michael elskar mig enn...“
Skipstjórinn kallaði í Barry
viðvíkjandi bíl, sem hann ætlaði
með í land, svo að samtalið varð
ekki lengra.
/
ÞAU Hazel og Michael borð-
uðu saman um kvöldið í Hótel
Naipava. — Honum var forvitni
á að vita, hvers vegna hún var
komin. í bréfinu hafði hún lítið
sagt annað en að hún færi að
leggja af stað. En hún þagði yf-
ir því, að hún hefði verið orðin
áhyggjufull yfir þögn hans og
læknirinn hefði ráðlagt henni að
ferðast, til þess að hún næði sér
eftir veikindi sín.
Hún vonaði að Michael segði
sér, hvers vegna hann hefði hætt
að skrifa. Hún reyndi að gleyma
Barry, sem hún hafði gegnt vilja
sínum orðið ástfangin af á leið-
inni. En þótt hún elskaði hann,
vildi hún samt ekki svíkja
Michael.
Undir borðum lagði Michael
áætlanir um brúðkaup þeirra og
hún hlustaði á framtíðaráætlan-
ir hans hrygg og sorgmædd.Hún
tók eftir því, að harin drakk ó-
0
trúlega mikið af wisky og varð
smátt og smátt háværari í tali og;
rauðari í framan.
En fyrirætlanir hans um
hjónaband þeirra útilokaði alk
an efa un^, að honum væri full
alvara með að giftast henni. Um
leið varð henni það ljóst, að hún
yrði að gefa upp alla von um að
þau Barry myndu nokkru sinni
fá að njótast.
Eftir viku dvöl hjá MichaeÞ
var Hazel ekki lengur í nokkrum
vafa um, hversu djúpt Michael
var í raun og veru fallinn eftir
þessa fimm ára dvöl sína á eyj-
unni. Hún gekk ekki gruflandi
að því, að það myndi verða ákaf-
lega erfitt að fá hann til þess
að lifa reglusömu heimilislífi á
ný. En þeim mun fremur varð
henni ljós sú skylda, sem hvíldi
á herðum hennar. Það var ekki
nóg með það, að Michael vildi
giftast henni, heldur þarfnaðist
hann hennar líka. Hún gat ekki
svikið hann.
Það komu þó fyrir þær stund-
ir, er henni fannst hlutverk sitt
bæði óframkvæmanlegt og ó-
bærilegt. Til dæmis þegar Micha-
el tók hana í faðm sér rauður í
framan af víndrykkju og and-
stuttur af ástríðuofsa, kyssti
hana ástsjúkur og æstur, ang-
andi af vínlykt.
Þegar svo bar undir, varð
henni hugsað til Barry, og hug-
HEIMILISRITIÐ