Heimilisritið - 01.06.1945, Side 12

klæddu stúlkuna, sem kom út úr
dagstofunni.
„Hazel!“ hrópaði hann. „Al-
máttugur minn....!“
„Eg get vel skilið að þú sért
hissa“, svaraði Hazel rólega.
„Nei — þú þarft ekki að segja
neitt. Eg skil þig fullkomlega“.
„Elsku bezta — þú — þú mátt
ekki — hlustaðu á mig..
„Nei, Michael, ég hugsa að ég
hafi heyrt nóg. Eg flyt í gisti-
húsið. En ég efast ekki um að
Aloola hugsi fullt eins vel um
þig framvegis og ég gæti gert“.
Michael horfði á eftir henni
er hún hvarf sjónum hans inn
á milli trjánna.
Aloola læddist fast upp að
honum.
„Kærðu þig ekkert um þetta,
Mike“, hvíslaði hún. „Aloola
elskar þig. Ætlarðu ekki að gefa
mér fallega armbandið, sem ég
sá í gær í glugganum hjá gull-
smiðnum?“
„Farðu“, sagði Michael þreytu-
lega. „Hérna!“ Hann stakk pen-
ingaseðli í lófa hennar. „Farðu
nú og kauptu þér þetta armband.
Þetta er skilnaðargjöf mín til
þín. Eg fer með skipsferðinni á
morgun til Sidney“.
SEX vikum síðar sat Michael
við barborð í Sidney og beið eft-
ir kunningja sínum, sem hafði
lofað að útvega honum atvinnu.
Hann lagði gætilega frá sér dag-
blað, með bros á vör. í blaðinu
var skýrt frá brúðkaupi þeirra
Hazels Livingstones og Barrys
Farquhasons.
Hugsandi í bragði horfði hann
á barmanninn hrista kockailinn.
Hann var ánægður. Hann hafði
borgað sína skuld.
ENDIR
SKRITLUR
FERMIN GAKDRENGUK
— Eg á ellefu ára strák.
— Já, ég þekki hann. Það er
fermingardrengur.
— Hvaða vitleysa.
— Jú. ég sá hann vinna við
uppskipun um daginn.
KJÖRGRIPUR
— Hann er kjörgripur.
— O-jæja — læt ég það vera.
— Jú, hann er kjördæmakosinn
þingmaður.
Ótrúleg frásaga
Hermaðurinn: — Og þarna lá
ég við gin tígrisdýrsins og fann
andardrátt þess feykja til hárinu
á höfði mér.
Anna: Jesús! Hvað gerðirðu?
Hermaðurinn: Lét á mig
hjálminn.
Salt og egg.
Skólabróðir: Þú veizt að við karl-
mennimir erum salt jarðar. Það
lásum við í biblíusögunum í gær.
Skólasystir: Það er príma. Við
þörfnumst hvors annars. Eg er
ágætt egg.
10
HEIMILISRITIÐ