Heimilisritið - 01.06.1945, Blaðsíða 15

slúta lítið eitt fram efst, falla
þétt að höfðinu hjá eyrunum og
leyfa bví svo að liðast frjálst
niður á herðarnar.
Kinnalitinn skal nota utar-
lega á kinnarnar, jafnvel niður
fyrir kjálkabörðin, og nokkuð
fram til nasanna. Málið varirn-
ar fremur langar.
Langleitar stúlkur ættu aldr-
ei að skipta hárinu í miðju eða
Rangt. Rétt.
greiða það lítt liðað niður á háls-
inn. Við sjáum t. d. á andlits-
myndunum hér að ofan, tvö
jafnstór andlit, og þó sýnist ann-
að miklu lengra en hitt. Þannig
er auðvelt að blekkja augað á
marga vegu. — Réttast er að
leggja hárið þykkt yfir eyrun-
um, én þrengra niður á móts við
kinnarnar og láta það koma
meira aftur á hnakkann. Topp-
ur fram á ennið hjálpar til þess
að láta andlitið sýnast styttra.
Augnabrúnirnar eiga að vera.
fremur beinar, til þess að mynda
sem mest láréttar línur í and-
litinu. Litið augnhárin og augna-
lokin minnst um miðbik augn-
anna. Reynið að hafa varirnar
sem jafnbreiðastar og gleymið
ekki að lita munnvikin. Forðist
allar lóðréttar línur!
Ef stúlka hefur breiða kjálka
en mjótt enni er rétt fyrir hana
að hafa hárið slétt uppi á höfð-
inu og með miklu lokkahafi út
og upp frá gagnaugunum, en
láta hárið falla sem sléttast nið-
ur og aftur frá eyrunum.
Tökum eftir því, að á annarri
myndinni, hér að neðan, er allt
gert til þess að andlitið fái
mjúka . drætti, dregið sé úr
breidd neðri kjálkans og ennið
sýnist breiðara. Á hinni mynd-
inni er hið gagnstæða reynt. Og
hvílíkur reginmunur! Maður á
bágt með að trúa því að bæði
andlitin séu jafnstór — og þó er
það svo.
Sú, sem hefur mjótt niður-
13
HEIMILISRITIÐ