Heimilisritið - 01.06.1945, Page 20

ofsa í röddinni: „Stephen, ástin
mín — nú er ég eins og þú —
og nú þarftu aldrei framar að
vera afbrýðisamur. Nú verður
aldrei sótzt eftir mér til að sitja
fyrir — því að það er fegurð,
sem listmálararnir sækjast eft-
ir, og þú og ég verðum aldrei
falleg aftur, er það, Stephen?“
Hún lá lengi á milli heims og
helju — sár hennar höfðu ver-
ið djúp og stór. Stephen heim-
sótti hana hana oft í sjúkra-
húsið, aumlegur og fámæltur.
Hún virtist vera ánægð, af því
að nú var hann ekki afbrýði-
samur lengur, ekki einu sinni
gagnvart lækninum, sem hjúkr-
aði henni daglega..
„Framar verður ekkert, sem
skyggir á hamingju okkar Step-
hens“, sagði hún við kunningj-
ana, sem komu að heimsækja
hana, og það var ekki til barns-
lega glaðari sjúklingur i öllu
sjúkrahúsinu.
Þau höfðu búið saman í um
það bil þrjár vikur, eftir sjúkra-
húsdvöl hennar, þegar hann
fór í burtu og skildi við hana.
Skilurðu, að það var í þessu,
sem mismunurinn á þeim var
fólginn.
ENOIR
SkrMur
1 strætisvagni
— Til þess að ekki hallist á í
strætisvagninum ætla ég að
flytja mig á bekkinn hinum
megin. Það eru bara þrír þar en
við sitjum fjögur héma megin.
Bjóst ekki við góðu
Frúin: — Hlauptu út í garð
Anna, og vittu hvað börmn eru
að gera — og segðu þeim að
þau megi það ekki.
! Voru í verkfalli
Jónsi sjóari: — Þegar ég var
í Afríku tóku mannætur mig til
1 fanga, en þegar þeir höfðu haft
mig í haldi dálítinn tíma, slepptu
þeir mér.
Halldór landkrabbi: — Þótti
þeim þú ekki vera lystaukandi að
sjá?
Jónsi ajóari: — Jú, en kjkk-
arnir voru í verkfalli.
*
Heimskur at\innuleysingi
Mesti heimskingi heimsins var
maðurinn, sem sá auglýsingu ut-
an á húsvegg með áletruninni
„Morðingja vantar“ og gekk inn
í húsið til að biðja um atvinnu.
Skörp augu
— Nei, góði, þú getur ekkert
falið fyrir mér. Eg sé í gegnum
þig-
— Sérðu gallsteinana í mér
líka?
Framsýn stúlka
Agla: Af hverju giftistu ekki
Jonna?
Sigga: Æ, ég verð svo einmana
án hans.
18
HEIMILISRITIÐ