Heimilisritið - 01.05.1948, Qupperneq 6

! nóttina dvaldist hann í fahgels-
inn og stytti sér stundir v ið að
1 spila póker ásamt þeim, sem með
honum voru. Þeir voru þarna
fimm alls.
Þeir notuðu eldspýtur fyrir
spilapeninga. Eftir því sem liann
hefur sagt mér, hefur ólánið
! aldrei elt hann jafn mikið og þá
1 alla hans ævi. Þeir spiíuðu á lág-
! spilin og höfðu jókera. En hon-
! um liélzt ekki á spilunum. Hann
græddi ekki nema sex sinnum
i allan spilatímann, og ekki var
! hann fvrr búinn að hljóta bytt-
1 ima en hann var búinn að tapa
! henni aftur út úr liöndunum á
! sér. Undir dögun, þegar her-*
mennirnir komu inn í klefann til
þess að sækja fangana til af-
töku, hafði hann tapað meiru i
spilunum heldur en nokkur mað-
ur með fullu viti getur tapað alla
! sína ævi.
Þeir voru leiddir út í bakgarð
: fangelsins og raðað upp meðfram
! vegg, hlið við ldið, og gegnt þeim
] stóðu mennirnir, sem áttu að
i skjóta þá.
Þá varð dráttur á aftökunni,
! og vinur okkar spurði yfirmann-
inn, el’tir liverju væri eiginlega
i Aerið að bíða. Yfirmaðurinn
I svaraði, að liershöfðingi stjórn-
! al’hersins óskaði eftir því að vera
í viðstaddur aftökuna og að beðið
i væri eftir honum.
| „Ég held ég hafi þá tíma til
4
að reykja aðra sígarettu“, sagði
vinur okkar. „Hann liefur alltaf
verið nokkuð óstundvís“.
En hann hafði naumast sleppt
orðinu, þegar hershöfðinginn —
ég vil geta þess, að það var San
Igancíó, ég veit ekki, livort þú
hefur nokkurn tíma séð hann —
kom inn í fylgd með aðstoðar-
manni sínum.
Venjuleg athöfn fór fram, og
San Ignacíó spurði hina dæmdu
menn, hvort þeir óskuðu nokk-
urs sérstaks áður en aftakan færi
fram.
Fjórir þeirra hristu diöfuðin
neitandi, — en vinur okkar
sagði:
„•Já. — Ég vildi gjarna mega
kveðja konuna mína“.
„Beuno“, sagði hershöfðing-
inn. „Eg lief ekkert við það að
athuga. — Hvar er hún?“
„Hún bíður við fangelsisdym-
<(
ar .
„Það ætti svosem ekki að
valda meiru en fimm mínútna
töf“.
„Og varla það, herra hers-
höfðingi“, sagði vinur okkar.
„Takið hann til liliðar".
Tveir hermenn gengu fram
samkvæmt fyrirskipumnni og
leiddu hinn dæmda uppreisnar-
mann til hliðar.
Foringi þeirra, sfem skyldi líf-
láta fangana, gaf fyrirskipun,
þegar hershöfðinginn hafði lát-
HEIMILISRITIÐ