Heimilisritið - 01.05.1948, Qupperneq 14

Munnurinn var fríður og festu-
legur, ofurlitlar hrukkur voru
kriugum dökk. og tljúp augun.
Hann leit ekki út fvrir að iáta
leika á sig, og fyrirætlun Elissu
var í rauninni fremur áhættu-
söm, já, nú fannst henni hún
beinlíuis vitfirringsleg.
I5etta hlaut að vera liann.
Hinn frægi lloger Bayard, rit-
höfundurinn og upplesarinn með
hina töfrandi rödd; sem hun
hafði heyrt, í útvarpinir. Fyrir
skömmu hafði hann farið' í upp-
íestursfe.rð um handið og lagt álla
að fótum sér. Og í kvöld myndi
ha-níi líka leggja Malyerton,
Íitla fæðingarbæinn hennar
Elissu, að fótum sér. En Elissa
klemmdi saman varirnar og
endurtók með sjólfri sér heróp-
ið frá bví-er liún iagði í þessa
ferð: „Bayard skal ekki takast
að lesa upp i kvöld!"
Það vantaði nú bara, að hann
lokkaði. alla bæjarbúa til að
hlusta .á upplesturinn í kvöld!
Einmitt þennan dag fyrir viku
síðan hafði Eva, systir Eíissu,
komið þjótandi inn til liennar
um morguninn, viti sínu fjær.
„Élissa! Ertu vakandi? Hef-
urðu heyrt annað eins! Veiztu
hvað andstvggðar kerlingar-
nornin ætlar að gera ?“
„Hvað er nú á seyði hjá frú
Pitman-Palmer, Evá?“ spurði
Elissa og settist upp í rúminu
til að vakna betur.
„Geturðu skilið, Elissa, að
nokkur geti verið svona and-
styggilega hefnigjarn? Aðeins
vegna þess, að hún lieldur, að ég
hafi tælt Jaek Barlow frá henni
ðlary dóttur sinni! Eins og Jack
hafi nokkurntíma kært sig um
svoleiðis brúðuandlit . . ."
„Geturðu ekki haídið þér.við
efnið, Eva? Hvað hefur frú Pit-
man-Palmer gert, fvrst þú ert
svona æst ?“
„Hún he'fur . .augu Evu
skutu neistmn ,,. . . hún hefur
fengið rithöfundinn Roger Bay-
ard til að lesa upp hérna sama
kvöldið sem við ætlum að leika
í leikhúsinu. Hún veit, að ég hef
leigt leiksalinn og ber ábyrgð á
kostnaðinum, og nú ætlar hún
sér að eyðileggja allt fyrir mér“.
„Nei Eva — það er ómögu-
legt. Það getur hún ekki liafa
UCC
„Ekki? Það er búið að aug-
lýsa 'það i\t um allt. Það selst
ekki einn einasti aðgöngumiði að
leiksýningunni okkar, það getur
þú sagt þér sjálf. Allir ætla að
hlusta á Bavard. Ó, eg vildi óska
að' eitthvað kæmi fyrir liann —
nei, ég á auðvitað ekki við það.
En ég hef lag’t alla peningana
mína í þessa sýningu, og svo . . .“
.TÁ, ÞAÐ var fyrir viku. Orð
systurinnar: „Ég vildi að eitt-
HEIMILISRITIÐ