Heimilisritið - 01.05.1948, Qupperneq 39

Sannleikurinn
Saga eftir RUDYARD KIPLING í
þýðingu Sigurðar Benediktsson-
ar blaðamanns. — Annar kaíli
Flautan vældi' aftur, og úða-
livissið úr henni féll af sólseglinu
niður á dekkið, á meðan við bið-
um eftir svari. Það kom, og nú
virtist það vera afturundan oklv-
ur, en miklu nœr en áður.
„Það er , ,Pem b rók-k ast al i nn“
sem er á eftir okkur!“ mælti
Keller. „Ef hann kafsiglir okk-
ur, þá nær það ekki lengra —
en hann fer þá sörnu leiðina
líka, svo er guði fyrir að þakka“,
bætti hann við í kaldhæðnis-
tón.
„Það er hjólskrúfuskip!“
In íslaði ég. „tleyrið þér það ekki
á b uslu ganginu m ? “
Xú flautuðum við, hvinum og
vældum, þangað til dampurinn
gekk til þurrðar — og okkur var
anzað á bragði með þvílíkum
hljóðagangi, að við sjálft lá að
springju í okkur hljóðhimnurn-
ar. Auk þess kváðu við skelfileg-
ar liamfarir og buslugangur, í
á að gizka hundrað og fimmtíu
feta fjarlægð. Úti í þokubakk-
anmn grillli í eitthvað grábrönd-
ótt og rauðskjöldótt, sem þaut
hjá.
„Pembrók kastalinn“ snýr kil-
inum upp“, sagði Keller. Eins og
góðum blaðamanni sómir gerði
hann sér jafnan far um að lýsa
því með sterkum orðum, sem
fvrir hann bar. „Þcssa liíi er
Kastalá-reiðaríið vant að nota
á skip sín. Þetta er efni í langa
blaðagrein“.
„Hér er ekki allt með felldu“,
hvein í Eriðþjófi frá stýrishús-
inu. „Það eru tvö skip, sem ég
er lifandi!“
Nú gaulaði annar þokulúður
framan við okkur, bakborðsmeg-
inn, og „Iíasmína'* hnykktist til
við undiröldu frá einhverjum
ósköpum, sem rauk fram hjá
okkur, án þess að við sæjum
nokkuð.
„Við erum greinilega staddir
mitt í stórri flotadeild“, sagði
Keller, kaldranalega. ,jEf þessi
kafsiglir oklcur ekki, þá gerir sá
HEIMILISRITIÐ
37