Heimilisritið - 01.05.1948, Side 46

Ehginn sagði neitt.
. „Það er Iíklega skárst, að við
' forum í öll húsin og framkvæm-
tim skráninguna þar, annar.s
skrifið þið sjálfsagt einhverja
endaleysu, sem ekki nokkur sála
botnar í. Jæja, fundinum or slit-
„En liérna, segið þið okkur,
hver er ætlunin með þessu?“
'spurði kaupmaður einn, lítill
' vexti, sem átti sæti í bæjarráð-
i
mu.
„Ætlunin er sú, að afla gagna
fyrir tryggingarstofnunina og
hagstofuna — síðar verða gerðar
frekari ráðstafanir", síigði mað-
iirinn með blaðið, án jiess að lita
upp og tók að safna saman
skjölunum á borðinu; eins -og
dórnari, sem hefur nýlokið við
að kveða upp dóm, sem ekki
verður ófrýjað.
„Elcki eru jæir ánægðir enn ..
Ilvar endar J>etta?“
„l ið getið þá farið. Sjáið um,
að börnin verði lieima við“.
Konurnar ruddust út úr skóla-
húsinu og þustu eins og þær ættu
Jífið að leysa niður eftir götunni
með slíkum skelfingarsvip, að
bændur, sem áttu þarna leið um,
stöðvuðu hesta sína og litu
óttaslegnir upp í loftið og í all-
ar áttir, eins og herklukku liefði
verið hringt.
JEíg er öldungis gáttuð, ég
hef ekki hugmynd um hvað ég
á að gera við hann“, gall í konu
inni í einu húsinu.
„Maður veit hvorki upp né
niður!“
Næstu íimm mínúturnar
þustu konurnar með skýluklút-
ana aftur á lmakka inn í húsin
sín og þegar þær komu út aftur
að vörmu sporí, roguðust þær
með eitthvað í höndunum og í
handarkrikunum, eins og jiegar
verið er að bjarga munum út úr
brennandi liúsi. Og utan af
hampekrunum bárust hvellir
skrækir og barnagrátur.
„Nú koma þeir!“
Konurnar komu þjótandi ut-
an af ekrunmn, nániu staðar í
dyrunum og biðu þar spreng-
móðar koniu nefndarinnar.
Þegar nefndin, með kaup-
manninn í broddi fylkihgar, kom
til fyrsta hussins, hafði breitt
skjöl sín á borðið í stofunni og
Imgðist liefja skráninguna, kom
í ljós, að í því húsi voru engin
börn. Og í næstu húsum var
heldur ekki neitt barn. A stöku'
stað voru, börn, en þá stálpuð,
tólf til þrettán ára,
„Hvernig stendur á því, að
engin ykkar á börn?“
„Hvenær hefðum við átt að
cignast þau? Fyrst var nú stríð-
ið, og svo . ..“
„En hver er að skæla hérna?“
„Það er hjá nágrannanum,.
gæ/kau ...“
44
HEIMrLISRÍTIÐ