Heimilisritið - 01.05.1948, Blaðsíða 55

VIII.
I-*EIR FORI að athuga lier-
béi’gi hinnar nivrtii. Það var
uppljómað af géislum sólarinn-
ar, sem í'éilu inn um tvo stóra
ghigga, er vissu út að hafinu.
Þeir rannsökuðu allt skiþulega
og með gætni. Colgale rakst á
stafla af sendibréfum í einni
skuffunni, og þeir Wéston fóru í
gegnum þau.
Þegar lokið var við að rann-
saka bréfin sagði Weston. „Þrjú
frá Redfern“, ságði hann. „Hví-
líkur galgopi. Hann þekkir ekki
á kvenfólk. Þær geyma öll bróf,
þó þær þykist hafa brennt þeim.
Hérna er l'ka bréf frá 'öðrum.
Sama tókb'akið". Harin rétti
bréfið að Poirot.
„Elskúlega Arténa, — ég er
alveg utan við mig. Er á jörum
til Kína, og jœ líklega ckki að
sjá þig jyrr cn ejtir mörg ár. Eg
Jiejði ekki halclið, að nokkur
maður gceti orðið jajn lirijinn aj
kvenmanni og ég er af þér. Eg
þakka jj/rír ávísunina. Eg sla-pp
með naumindum við málaferli.
Það kom allt til af þvi að ég.œtl-
aði mér að grœða peninga handa
þér. Getur þú jyrirgejið mér? Eg
cetlaði að hengja drífhvíta perlu-
jesti um háls þér, cða sj/iargað,
perlur eru víst úr tízku — já,
stóran smargað með dularfullu
grœnu Ijósbroti. Glcymchi mér
HEIMILLSRITIÐ
ekki — ég v'eit þú gerír það
ekki — ég cr þinn — til dauð-
ans- J.N.
Colgate sagði:
„Það væri ekki úr vegi að at-
hitga, hvort J. X. hefur í raun-
inni farið til Xína. Það er ekki
óhugsandi að hariri sé maður-
inn, sem við leitum að. Vitlaus
í konunni, kemst að því að lnin
hefur hann bara að leiksoppi-.
Annars virðist mér hann geta
verið sá, sem Emily Brewster
var að tala um. Það verður áð
athugast hánar“.
Herculé Poirot kinnkaði kolli.
„Já, þetta bréf liefur. talsverða
þýðingu — mér finnst það hafa
taisverða þýðingu".
Ilann leit niður fyrir sig og
renndi augunum vfir kristalls-
flöskurnar og smyrslabaukana,
sem glitruðú í sólskininu, stóran
tuskuhund, sem lá á rúminii, og
opin fataskápinn, fullan af alls-
kyns fatipiði.
Þeir fóru inn í herbergi Ivenn-
eth Marshalls. Það voru ekki dyr
á milli herbergjanna. Giuggarnir
þar voru minni. Á milli þeirra
hékk spegill í gylltri umgjörð. í
horninu við giuggann til hægiá
var snyrtiborðið. Á því voru
tveir hárburstar með fílabeins-
baki, fatabursti og ílaska með
hárvatni. I horninu við glugg-
ann, vinstra megin, var skrif-
53