Heimilisritið - 01.05.1949, Blaðsíða 36

klukkustundum saman og hugs-
að um, hvað hægt væri að gera
til að styrkja sjálfstraust Leifs.
Það er þungbært fyrir unga
stúlku, ef enginn kærir sig um
hana, en það er vissulega ekki
uppörfandi fyrir pilt heldur.
Og nú, ári eftir að Leifur hafði
fengið lykilinn, áleit Howe lækn-
ir enn, að bezta aðferð'in til að
liðsinna ungum piltum, væri að
gefa þeim lausan tauminn. Leif-
ur var vanur að segja, hvenær
harin myndi koma heim, og
venjulega einnig, hvert hann
ætlaði.
En í kvöld fann Howe læknir
á sér, að snáðinn ætlaði sér að
aðhafast eitthvað, sem krafðist
fyllstu, föðurlegrar umhyggjn
hans. ðleðan hann vissi ekki,
hvað bjó undir óeðlilegri varúð
gagnvart foreldrunum, gat hann
ekki hjálpað honum með öðru
en beina athygli móðurinnar frá
honum. Jafnskjótt og þau höfðu
drukkið kaffið, sagði hann:
„Komdu snöggvast inn í skrif-
stofuna til mín, María. Það er
dálítið, sem ég þarf að spyrja
þig ráð'a um“.
Frú Howe brosti með sjálfri
sér og fór á eftir honum. Hún
vissi, að maður hennar vildi fá
að vita álit hennar á nokkrum
fataefnisprufum, sem hann hafði
komið með heim frá klæðsker-
anum.
Rétt er þau voru setzt, var
drepið varlega á dvr og Leifur
kom inn. Howe tók strax eftir
því, að hann var búinn að skipta
um skvrtu og setja upp nýtt,
dröfnótt slifsi. Hann var líka í
beztu fötunum sínum og leit vel
út.
„Þú ert heldur en ekki glæsi-
legur“, sagði faðir hans viður-
kennandi.
„Hin . . . Heldúrðu, pabbi . . .
er nokkuð því til fyrirstöðu, að
ég fái vasapeningana rriína fvrir
næstu viku núna?“
..Alla!“ sagði frú Howe skelfd.
„Já . . .“ Leifur leit gremiu-
lega til hennar.
..Auðvitað getur bú fensrið
þá!“ sagði faðir hans. brosti góð-
látlega og tók tvo dollara udd
úr veskinu sínu. Leifur hafði
aldrei beðið um fyrirfram-
greiðslu áð'ur, en faðir hans lét
sem bað væri sjálfsagður hlutur.
..Seztu. drengur minn“, sagði
frú Howe. Jæia, nú verður hann
settur á pínubekkinn, hngsaði
maðnr hennar.
,.Já. en mamma . . . ég ætla út
í kvökl“.
..Með . . .“. bvrjaði frú Howe.
en maður hennar greip fram í
fvrir henni.
..Það er fallegt slifsi, sem þú
hefur, Leifur!“ sagði hann.
,..Tá. er það ekki .. .“ En áður
en Leifur fengi sagt fleira, vissu
34
HEIMILISRITIÐ