Heimilisritið - 01.03.1951, Síða 19

„Leyndarmál mitt er ekki falt
fyrir silfur“, svaraði hann, og
leit um leið flóttalega framan í
Li, kaupmann. Honum virtist
sem liann heyra andvarp frá
munni ungu stúlkunnar. „En
sértu fús til þess að gefa mér
hönd dóttur þinnar, mun ég
halda áfram að vinna fyrir hana
— og alla ætt þina. Hvort dverg-
trén mín eru nokkurs virði, hef
ég ekki hugmynd um, en séu
þau það, þá á Li-an ein heiður-
inn af því, því að það er hún,
sem hefur kennt mér að meta
duttlunga náttúrunnar og elska
verk hennar, alveg eins og hún
sjálf lifir og andar fyrir hið' fagra
í ríki náttúrunnar“.
Li kaupmaður leit spyrjandi
augum af Po-lam og á dóttur
sína, er nú var komin í dvra-
gættina.
„Hvað álítur þú, barnið mitt?
Heldur þú að leyndarmál þessa
ungmennis sé gjaldsins vert?“
En enginn heyrði hverju hún
svaraði. Augnatillit Li-an hvíldi
á Po-lam, og þau brostu hvort
til annars, því að þeirra í milli
var annað leyndarmál, sem var
dýrmætara en allt annað á jörð-
unni.
Þannig á það að hafa átt sér
stað, að Kínverjar uppgötvuð'u,
fyrir mörgum öldum, að fram-
leiða dvergtré og dvergrunna.
Fyrir utan múra Chaoyang
Hsien hefur verið reist musteri
til lieiðurs þeim guðdómi, sem
ríkir yfir öllum jurtagróðri —
bæði kálmeti, ávöxtum og græn-
meti — og öllum fallegum
blómum. I þessu musteri brenn-
ur einnig reykelsi fyrir framan
altari dvergguðsins. Ég hef vitn-
eskju mína frá hinum aldna
presti musterisins. Ákaflega fús-
lega segir hann gestum hofsins
söguna af Po-lam og hinni fögru
og yndislegu brúður hans. Hvort
sagan hefur við sannsögulega at-
burði að styðjast, eða á rætur
sínar að rekja til hugmynda-
flugs gamla prestsins, getum við
látið liggja á milli hluta. Augna-
ráð haiis er fjarrænt og torráðið,
þar sem hann stendui*> þarna —
sjálfur er hann dvergur, virðu-
legur með langa og hvíta höku-
skeggið sitt — og skoðar yndis-
fögru dvergtrén sín, sem prýða
hliðar háaltarisins í litla muster-
inu hans.
ENDIR
GÆFURÍKT HJÓNABAND
Árni: „Jæja, gamli vmur, hvemig líkar þér í hjónabandinu?“
Bjarm: „O — ágædcga. Eg cr afar hamingjusamur. Hún drekkur
líka! “
HEIMILISRITIÐ
17