Heimilisritið - 01.03.1951, Blaðsíða 21

UM KVÖLDIÐ logaði glatt í
arninum. Ofelía, stóra, danska
tíkin lá sofandi fram á lappir
sínar fyrir framan glóandi ar-
ingrindina, og Rufus, mjóhund-
urinn, lá rétt hjá stól Bobs. Við
heyrðum storminn æða úti. Það
var eins og húsið væri virki,
öruggt gegn árásinni.
Bob las og ég prjónaði, og við
hefðum verið fullkomlega ham-
ingjusöm, ef við hefðum ekki
verið svo dauðástfangin hvort
af öðru — og Bob hefði ekki
verið kvæntur Sally.
Mér kom ekki til hugar að
trúa því eitt andartak, að Sally
væri hjá móður sinni, þrátt
fyrir dagleg bréf með Sussex
póststimpli. Ég trúði ekki, að
móðir hennar væri veik. Sally
var nýkomin úr tveggja vikna
Sally, hýr frá kampavíni og
dansi, grunlaus og . . . snöruð.
ferð til London, þegar símskeyt-
ið kom. Frú Wendell hylmaði
án efa yfir með henni.
Ég veit ekki, hvenær Bob
varð ástfanginn af mér, en ég
held ég hafi ekki verið meira
en einn dag að átta mig á til-
finningum mínum gagnvart
honum. Hann mætti mér á stöð-
inni, þegar ég kom til að vinna
hjá honum sem einkaritari, og
jafnvel þá var sem ég hitti
fornan kæran vin. Um kvöldið
sagði hann mér frá rannsókn-
um þeim, sem hann var að
HLATURI
ÚTVARP
STUTT SMÁSAGA
EFTIR
Phyllis Duganne
HEIMILISRITIÐ
19