Heimilisritið - 01.03.1951, Side 44

ekki á nokkurn hátt heimsku-
legt!“ lýsti Hugh yfir.
„En hvað þetta líkist kven-
fólkinu!" mælti Chambers og
hló dátt. „Að koma fram í hlut-
verki verndarans ... þegar þær
eru raunverulega sjálfar allra
mest þurfandi fyrir vernd! Jæja
... þá held ég að ekki sé neitt
meira fyrir mig að gera hér!“
bætti hann við og kvaddi hjart-
anlega og hélt leiðar sinnar.
LETTIE og Hugh sátu kyrr
fyrir framan arininn, þar sem
hann hafði kveikt skínandi bál.
Þau voru bæði þögul. Litlu
seinna varð Lettie þess vör, að
hann tók hönd hennar.
„Mér þykir svo leiðinlegt,
hvað ég hef verið ágeng varð-
andi þessar fullvissanir um
tryggingarnar," muldraði hún.
„Lettie!“ sagði hann blíðlega.
„Mig langar líka til að full-
vissa þig um ... að ég varð ást-
fanginn af þér ... við fyrstu sýn
...! Hvað segir þú um það?“
Hann hafði hallað sér að
henni, og nú tók hann hana svo
þétt 1 fang sér, að hann greindi
tæplega svar hennar:
„Ég segi bara það, að ég á
víst eftir að kenna þér margt
um gagnkvæmar tryggingar!“
ENDIR

/
HJÓNABANDSLÝSINGIN
Prcsturinn í þorpinu var á leið í kirkjuna á sunnudagsmorgni og mætti
bónda nokkrum, sem var næstum því heyrnarlaus.
„Ætlarðu að verða við messu, Jón minn?“ hrópaði prestur í eyra
bóndans. '
„Nei, ég er að leita að kúnni minni,“ svaraði bóndinn.
Presturinn gat samt talið karlinn á að koma til kirkju, enda vísast
að hann fengi upplýsingar um kúna hjá einhverju kirkjufólkinu.
Eftir að prédjkun var lokið hóf presturinn lýsingar úr stóli, eins og
venja hefur verið.
„Hér með lýsist til hjónabands með stúlkunni Erlu, Perlu Jónsdóttur
frá Svanavatni," segir presturinn.
Þá stóð Jón gamli upp í flýri, greip fram í fyrir presti og kallaði:
„Það er rétt að þú takir það fram, að hún er rauðhuppótt, mjólkar vel
og er afskaplega afturendabreið."
42
HEIMILISRITIÐ