Heimilisritið - 01.03.1951, Page 46

töfrandi, að menn urðu strax
hrifnir af henni. Jafnvel kven-
fólkinu fannst hún hafa til að
bera sjaldgæfan og óvenjulegan
persónuleika. Fyrir mörgum
mánuðum hafði hún hiotið þann
sess að bera höfuð og herðar
yfir aðra í samkvæmislífinu 1
Cleveland.
Cassie, sem var augsýnilega
vön öllu óhófi, var mjög eyðslu-
söm. Föt hennar voru flutt inn
erlendis frá, gimsteinar hennar
voru slíkir, að þeir gátu eins
átt heima í listasafni, og hún
hafði nautn af því að gefa öðr-
um óvæntar gjafir. Einhverju
sinni hafði hún farið á sýningu
og ætlað að kaupa píanó, en
fékk þá allt í einu þá flugu í
höfuðið að kaupa öll píanóin.
sem eftir voru, en þau voru 27,
og senda þau til vina sinna á-
samt sínum beztu árnaðarósk-
um.
Handtaka frú Chadwick kom
eins og þruma úr heiðskýru
lofti. Blöðin sögðu varlega frá
atburðunum og skýrðu naum-
ast frá hinum áberandi stað-
reyndum. Þá var það Herbert
Newton, bankastjóri Brooklyn-
bankans í Massachussets, sem
sagði blaðamönnum þá sögu,
sem olli því, að nafn frú Chad-
wick varð fyrirsögn á forsíðum
allra blaðanna. Newton vottaði
það, að hann hefðj lánað frú
Chadwick 190 þúsund dollara
í þeirri trú, að hann fengi ríf-
lega þóknun fyrir. Sem trygg-
ingu hafði hún sýnt kvittun fyr-
ir fé, að upphæð 5 miljónir
dollara, sem væri geymt á ör-
uggum stað. En það, sem hafði
haft enn meiri áhrif á hann,
var ávísun, að upphæð 500 þús.
dollarar, gefin út á nafn Cassie
af stálkónginum Carnegie. Þeg-
ar Newton reyndi að fá pen-
inga sína greidda, vísaði Cassie
öllum slíkum umleitunum á
bug. Peningarnir, sem hún sagði
að væru 1 öryggishólfinu, væru
dánargjöf. Úr þessu myndi
bráðlega rætast, hólfið yrði opn-
að og skuldirnar greiddar. Þar
sem Newton var hræddur um
að aðrir lánardrottnar fengju
borgað fyrst, hafði hann lagt
drög að því að hefja mál á
hendur Cassie.
Vinir hennar voru sem þrumu
lostnir. Gat þetta staðizt? Jú,
Cassie hafði viðurkennt, að hún
skuldaði Newton þessa peninga,
en hún skyldi greiða þá að fullu
innan tveggja sólarhringa. Þess-
ir 48 klukkutímar liðu án þess
nokkuð skeði. Þá var það, að
annað reiðarslag skall yfir. Lög-
reglan spurði, hvort hún væri
ekki frú Lydia Devere, sem
hafði afplánað fangelsisvist
vegna fölsunar, árið 1890.
Fingraför voru ekki almennt
44
HEIMILISRITIÐ