Heimilisritið - 01.03.1951, Síða 51

J'
Eg var svo grátlega heilsuhraustur
Gamanþáttur eftir Scott Corbett
f-----:— ---— ------------------>j
Læknirinn viðurkenndi, að
það væri ekki við því að
búast, að hægt væri að um-
gangast slíkan mann til
til lengdar.
--------------------------------J
„GJÖRIÐ ÞÉR svo vel, Jón.“
„Þakka yður fyrir, læknir.
Komið þér blessaðir.“
„Sælir — Ó! Æ! Kreistið þér
ekki svona fast á mér hönd-
ina!“
„Ó, fyrirgefið þér, læknir. Það
er alltaf sama sagan, þegar ég
heilsa einhverjum með handa-
bandi, nú orðið. Ég athuga ekki
kraftana. Já, ég er farinn að
leika mér að því að hnýta hnút
á skeifu, eins og hún væri úr
brauðdegi.“
„Fáið yður sæti, Jón. Þér ger-
ið mig órólegan.11
„Allt í lagi, ég skal setjast,
en meiru get ég ekki lofað. Það
eru margar vikur síðan ég hef
getað setið kyrr stundinni leng-
ur. Mér finnst ég alltaf þurfa
að aðhafast eitthvað."
„Það sem þér fyrst og fremst
þurfið að aðhafast þessa stund-
ina, Jón minn, er að segja mér
alla sögu yðar.“
„Alveg rétt, læknir. Jæja, ég
er bara langtum heilsuhraustari
en ég hef gott af. Á morgnana
sprett ég fram úr rúminu og
er klæddur á svipstundu, stút-
fullur af vinnulöngun, og svona
er það allan daginn.
Um hádegi er ég búinn með
það sem ég á að gera. Áður
voru vanir að vera himinháir
bunkar af allskonar skjölum á
skrifborðinu mínu. sem ég átti
eftir að ganga frá, en nú orðið
er ég alltaf í vandræðum með
að hafa eitthvað fyrir stafni.
Ég var að verða vitlaus af því,
hvað ég hafði lítið að gera, en
svo varð einn á skrifstofunni
veikur og þá tók ég að mér að
vinna hans verk líka. Nú eru
allir farnir að líta hornauga til
mín á skrifstofunni, því að þeir
halda allir — ég held jafnvel
forstjórinn sjálfur líka — að
ég ætli mér þeirra verk. Sann-
leikurinn er sá, að ég er orðinn
HEIMILISRITIÐ
49