Heimilisritið - 01.06.1951, Síða 12

Hverju á að svara
þegar börn spyrja
um kynlífið?
—
Nýtízku „hreinskilni'' er
iaín skaðsamleg og skrök-
saga ömmu um storkinn. J.
D. Ratcliö tekur þetta mál
fyrir á einfaldan og skyn-
samlegan hátt í eftirfar-
andi grein.
----------------J
FJÖGRA ÁRA barn spyr:
„Manima, hvaðan koin ég?“
Þetta er sú fyrsta af langri röð
örðugra spurninga — og fullt
eins erfið og flestar aðrar, sem
foreldrar þurfa að svara. Þær
hrófla við hinni fornu launung,
sem umlykur kynferðismálin. Á
að koma sér hjá að svara? Eða
á að segja barninu eins ög er?
Á maður að fara að dæmi
ömmu, og segja heilmikla skrök-
sögu um böggla, sem englarnir
komi með af himnum ofan? Eða
láta sér nægja þessa hversdags-
legu skýringu, að ljósmóðirin
hafi komið með barnið í tösk-
unni sinni?
10
Það er ekki vandi að sjá, hvað
myndi ske, ef fólk umlykti melt-
ingarstarfsemina launung og ó-
hreinleika þeim, sem nú er haft
við kynferðismálin. Gerum ráð
fyrir, að Nonni litli spyrði, hvert
maturinn færi, þegar hann
kingi, og því væri tekið’ með
hneyksluðu augnatilliti og skip-
un um að halda sér saman. Og
svo væri hann seinna kallaður
afsíðis til að „skýra“ honum frá
meltingunni. Árangurinn er aug-
ljós. Það myndu verða stöðugar
hvíslingar á salernum skólanna
um maga og meltingarvökva og
þess háttar. Mannkvnið myndi
verða að meltingarvesalingum
áður en varði.
En þetta er einmitt nákvæm-
lega sama aðferð og fjöldi for-
eldra notar, þegar um er að ræð'a
jafn eðlilegt málefni og mann-
lega æxlun. Eðlileg forvitni
barnsins um kynferðismál er for-
eldrunum óttaefni. En hvað er
eðlilegra en spurt sé: Hvaðan
kom ég?
Margir foreldrar búa sig und-
HEIMILISRITIÐ