Heimilisritið - 01.06.1951, Síða 13

ir að fræða börnin í þessari
grein, þau taka saman erindi um
æxlun blóma, kúa, lmnda og
katta — en forðast að minnast
beinlínis á mömmu og pabba i
þessu sambandi.
Lítil telpa hlustaði með þol-
inmæði á einn þessara fyrir-
lestra. Hún hlustað'i — að því
er virtist — með athygli á móð-
ur sína. Þegar fyrirlesturinn
hafði haldist í 15 mínútur, greip
barnið fram í: „Mamma, hvers
vegna hreyfist bara neðri kjálk-
inn á þér, þegar þú talar?“
Sannleikurinn er vitanlega sá,
að kynferðismál eru ekki eins
heillandi fyrir börn og foreldr-
um hættir til að halda. Sem um-
ræðuefni er það alls ekki sam-
keppnisfært við baunabyssur,
brúður, hunda og ketti. Auk þess
er börnum ekki gefið að einbeita
huganum að' sama efni nema fá-
einar mínútur í einu. Þau eru
engu færari um að taka á móti
löngu erindi um æxlunarlíffræði
mannsins, en þau myndu vera
um að gleypa í sig vísindalegan
fyrirlestur um stjarneðlisfræði.
I fyrsta lagi eru börn á viss-
an hátt hlutlaus kynferðislega.
Lesandinn hefur ef til vill heyrt
söguna um börnin tvö, sem voru
nakin í fjörunni. Þriðja barnið
fór þar fram hjá, einnig nakið.
Litli drengurinn spurði: „Hvern-
ig ferðu að vita, hvort það er
drengur eða telpa?“ „En þú vit-
laus“, svarað'i telpan, „það er
ekki liægt fyrr en hann er kom-
inn í fötin“.
Börn langar ekki í langdregn-
ar skýringar á málefni, sem þau
hafa lítinn áhuga á. I þeirra
augum er „Hvaðan kom ég“
ekkert. mikilvægara en „Af
hverju rignir?“ eða „Því gelta
hundar?“
Það, sem sex ára barn vill, er
einfalt svar. „Þú komst innan
úr móður þinni“. Það lætur sér
þessa fræðslu lynda, eins og
aðra fróðleiksmola. Það kærir
sig ekkert um langar útskýring-
ar, enda færu þær fyrir ofan
garð og neðan, hvort sem væri.
Ef börnum er látið í té of mik-
ið af flókinni fræðslu um þessi
mál, getur það' orðið til að
trufla sálarlegt jafnvægi þeirra.
Barnasálfræðingar liafa komizt
að þeirri niðurstöðu, að mörg-
um viðkvæmum börnum hrýs
hugur við þeirri hugsun, að þau
hafi verið lokuð inni í móðurlífi.
Þau líkja því við að vera lokuð
inni í dimmum skáp. Onnur
verða svo altekin af hugsuninni,
að þau vilja tæta allt sundur —
t. d. úr og leikföng — til þess að'
skyggnast innan í hlutina. Þetta
er vottur um lineigð þeirra til
að skyggnast innan í móðurina
— og ef til vill tortíma því lífi,
sem þar kynni að leynast, og
HEIMILISRITIÐ
11