Heimilisritið - 01.07.1951, Page 12

skuldabréfi. En hann hafði ekki
íundið það', og hann hafði með
vilja skilið eftir blóðbletti í íbúð
hennar til að villa um fyrir lög-
reglunni.
I réttarhöldunum gegn Voisin
útskýrði Spilsburv, hvernig
hann hefði komizt að sínum
furðulegu niðurstöðum. Líkið af
frú Gerard var þakið sárum,
sem henni höfðu verið' veitt með
eldskörung, eða einhverju svip-
uðu vopni. Þau höfðu þó verið
skeinur einar, og þess vegna á-
lyktaði hann, að þau væru kven-
mannsverk. En afhöfðunin var
gerð með öruggu handbragði,
sem greinilega vitnaði um at-
vinnuslátrara.
Yfirlætislausar og ósjálfhæln-
ar útskýringar Spilsburys fengu
starf hans til að líta út eins og
leik einn, en í raun og veru
kröfð'ust öll hin flóknarí við-
fangsefni hans vikna og stund-
um mánaða vandlegra rann-
sókna og tilrauna. Hann skelfd-
ist mjög, að honum gæti orðið
á einhver mistök, því hann vissi,
að þegar hann væri kominn í
vitnastúkuna, gæti jafnvel
minnsta gáleysi kostað saklausa
manneskju lífið.
Eina sögu sagði hann hverj-
um einasta stúdentahóp, sem
hlustuðu á fyrirlestra hans í
réttarlæknisfræði. Miðaldra
þorpskennslukona í Hampshire,
Anna White, hafði fundizt lát-
in í rúmi sínu. Það kom í Ijós,
að' hún hafði gleypt of margar
svefntöflur og að hún var með
blöðrur um allan skrokkiim.
Strax benti ahnannarómur á
mann hennar sem morðingja.
Hann var mörgum árum yngri
en konan og ekki sérlega \nn-
sæll, og auk þess var vitað, að
hann myndi erfa hana. Orðróm-
urinn sagði, að hann hefði byrl-
að henni eitur og síðan reynt að
brenna líkið.
Spilsbury rannsakaði húsið og
líkið vandlega, spurði nágranna
hinnar látnu ýtarlega og fór síð-
an aftur til London til að semja
skýrslu sína. Frú White hafði
framið sjálfsmorð. Hún geymdi
svefntöflur sínar í læstum skáp
og leyfði engum öðrum að kom-
ast að þeim. Töflurnar voru með
beisku og sérkennilegu bragði,
svo það var óhugsandi, að' nokk-
ur hefði getað byrlað henni þær
í mat, án þess hún yrði þess vör.
Blöðrurnar stöfuðu af hinum allt
of stóra eiturskammti.
Því miður seinkaði því, að
skýrsla Spilsburys yrði kunn-
gerð, og á meðan varð ólánið'.
Eiginmaðurinn, sem var við-
kvæmur og taugaóstyrkur, gat
ekki lengur þolað liið eilífa
hvískur og slúður í þorpinu.
Hann varpaði sér fyrir járn-
brautarlest. Þessi sorgaratburð-
10
HEIMILISRITIÐ