Heimilisritið - 01.07.1951, Síða 20

lagðar fyrir gestina.
Svo var valinn hópur úr, og
meðal þeirra var Hazel. Hún
fékk erfiðustu spurningarnar af
öllum. Ef hún svaraði þeim rétt,
átti hún að fá 500 dollara.
Hazel stóð daufleg uppi á
sviðinu og hristi höfuðið. Char-
lie varð alveg utan við sig. Hann
benti henni og reyndi að mæta
augnaráði hennar og brosti til
hennar. Svo tók hann að svitna.
Hún fékk tóma mínusa og koin
svo til hans aftur.
Þau voru næstum komin heim
áður en Charlie fengi sagt noklc-
uð, svo fokvondur var hann.
„Jæja, nú getur þú verið á-
nægð. Nú hefur þú hefnt þín.
Nú hlýtur þú að vera hreykin“.
„Þú baðst mig sjálfur um að
tala ekki“, svaraði Hazel rólega.
Charlie ók inn vagninum, og
svo fóru þau inn í íbúðina. Hann
blandaði sér strax viský og sóda-
vatn.
„En hvað ég vildi að ég gæti
gert þér til hæfis, Charlie“, and-
varpaði Hazel.
„Já, og það sannar, að gamla
máltækið er rétt, en ég vil biðja
þig að fræða mig ekki á, hvað-
an það stafar. Það segir: Annað
hjónanna elskar ævinlega miklu
heitar en hitt. I þessu tilifelli
ert það þú“.
„Já, það er rétt. Ég elska þig
mikið. Þú veizt það“.
Charlie setti frá sér glasið og
horfði lengi á hana. Hún var
miklu laglegri og gáfaðri en hann
og þolinmóð og umburðarlynd.
Hann fann stóran kökk í hálsin-
um.
„Horfðu ekki svona á mig. Ég
verð þreyttur á, að þú mænir á
mig eins og tryggur rakki“.
„Ég skal hætta því, Charlie“.
„Þú mátt gjarnan líta á mig
öðru hvoru“, hélt Charlie áfram,
„en þú horfir stöðugt á mig og
það gerir mig ruglaðan“.
„Ég skal gæta mín hér eftir“.
„Og auk þess“, hélt Charlie
áfram, „fær fólk rangar liug-
myndir. Það gæti haldið, að það
væri ég, sem eitthvað væri varið
í, og svo ert það bara þú, sem
ert einhvers virði“.
ENDIR
KOSSAFLENS.
Tóta var nýbyrjuð að ganga í skóla og
sagði pabba sínum, að strákamir væru
alltaf á eftir stelpunum að revna að kyssa
þær. Hún og Gunna virtust raest eftirsótt-
ar. ,,Og hugsaðu þér. Ég er allaf kysst, en
Gunna aldrei“.
„Af hverju er Gunna aldrei kysst?“
spurði pabbi hennar fonitinn.
„Af því hún hleypur alltaf, en ég stend
alltaf kyrr“, svaraði saklausa barnið.
18
HEIMILISRITIÐ