Heimilisritið - 01.07.1951, Side 23

eftirfarandi: „Þegar Hades ósk-
aði að fá Persefone fyrir konu,
heimsótti hann hana, þar sem
hún var að tína blóm úti á engi
með vinkonum sínum. Hades
steig upp frá undirheimum og
þreif Persefone. A blómunum
hélt hún í skjálfandi höndunum,
en missti þau á leiðinni til und-
irheima. Litlu fjólurnar skutu
þar rótum og fengu seinna fag-
urbláan lit“.
Fjólan hlýtur eftir öllu að
dæma að hafa verið' mjög dáð
í tíð Napóleons. Hvort það staf-
ar af því, að fjólan var hans
eftirlætisblóm, eða hún varð
það, af því hún var þá svo mik-
ils metin — skal látið ósagt. En
það er staðreynd, að Napóleon
unni fjólunni um fram öll önnur
blóm. Þegar hann fór burtu,
sagði hann jafnan: „Eg kem aft-
ur þegar fjólurnar blómstra“.
Þegar Napóleon var fjarver-
andi varð það almennur siðúr
meðal vina hans og aðdáenda
að heilsa þannig: Bon jour eða
bon soir monsieur la violette.
Við hinar miklu og hátíðlegu
móttökur, þegar hann kom aft-
ur til Frakklands 1815, báru all-
ir hermenn fjólur á brjóstinu, og
þegar hann sté á land, var hróp-
að: Voila, voila de pére la vio-
lette.
Þó fjólan væri vagsamað blóm
í tíð Napóleons, dvínaði aðdáun
manna á henni fljótt, og eftir að
Lúð'vík 18. var kominn til valda,
litu menn beinlínis á hana með
ugg-
Eins og sjá má, hefur fjólan
frá upphafi vega verið dásamað
blóm. Og þess vegna var hún
mjög notuð til lækninga. Byzan-
tiskur læknir, sem uppi var um
400, ráðlagði mönnum að tína
fjólur jafnskjótt og þær blómstr-
uðu. Tyggði maður nokkrar og
gleypti síðan, var maður örugg-
ur gegn öllum sjúkdómum í heilt
ár.
I Suð'ur-Þýzkalandi var hún
notuð við hjartasjúkdómum.
Einkum og sér í lagi var gagn-
samlegt að tína fjólur á páska-
morgunn. Þær átti að gleypa á
fastandi hjarta. Falleg augu fékk
fólk af að tína fyrstu fjólurnar
og núa augun með þeim.
Til lækninga eru þær reynd-
ar notaðar ennþá. I Frakklandi
t. d. eru þurrkuð blöðin notuð
í te, sem talið er gott meðal við
slími og brjóstþyngslum.
Fjólan hefur nú fundið leiðina
til verksmiðjanna og er víst á-
samt rósinni mest ræktaða jurt
til ilmefnaframleiðslu. Það er
einkum í Suður-Frakklandi, að
hún er ræktuð í stórum st.il.
Sumar verksmiðjur þar nota ár-
lega tugi tonna af fjólum til ilm-
efnagerðar.
EXDIR
HEIMILISRITIÐ
21