Heimilisritið - 01.07.1951, Blaðsíða 25

islegt, sem henni væri algerlega
nýtt. Hún hlakkaði til eins og
barn, og hún lofaði sjálfri sér,
að hún — ef nauðsyn krefði —
skyldi tala tveim tungum ...
enginn skyldi fá ástæðu til að
gamna sér yfir sveitamennsku
hennar. Hún var hálfmóðguð við
Mary, sem auðsjáanlega áleit
hana einhverja fávísa sveita-
telpu.
Þetta varð ógleymanlegt sam-
kvæmi fyrir Doris. ... Þótt hún
talaði næstum eingöngu við einn
mann — Denis! Hann hafði
strax komið til hennar, þegar
hann sá hana, og hann hélt sér
í nánd við hana allt. kvöldið.
Hann hafði fyrst virt hana
fyrir sér þegjandi, unz hún roðn-
aði undan tilliti hans. ... Það
hafði komið honum til að' hlæja.
„Það fer yður vel!“ sagði
hann. „Þér getið roðnað og litið
út eins og villirós . . . hvernig
farið þér að því?“
Doris fór ofurlítið hjá sér, en
svo áttaði hún sig og sagði yfir-
lætislega:
„Það' kemur með æfingunni“.
„Það er ágætt!“ sagði hann
hrifinn. „Það er svo heilnæmt
ofan á alla þá uppgerð og láta-
læti, sem aðrar ungar stúlkur
eru á kafi í“.
Doris fann hjarta sitt slá á
undarlegan og ískyggilegan hátt,
og hún fann aftur roðann læðast
fram í kinnarnar. Hún reyndi
að hafa vald á sér og spurði:
„Hvað hafið þér fyrir stafni?“
Hún vissi, að allir kunningjar
Mary höfðu eitthvað fyrir stafni.
„Ég?“ svaraði Denis. „Ég
skrifa . . . ég er skáld! Nú sem
stendur er ég að semja „Óð til
ostamaursins“
Skáld???
Doris hafði aldrei hugsað sér
skáld þannig útlits! Denis líkt-
ist einna helzt hraustuni og sól-
brúnum sveitapilti! Skáld —
þau sömdu sonnettur um auga-
brár ástmeyja sinna!
Doris fannst það myndi ynd-
islegt, ef Denis skáldaði um
augabrár liennar. En hún and-
varpaði og gaf frá sér óskina.
Nýtízku skáld ortu ekki um
slíkt, heldur . .. um ostamaur!
Þegar hún og Mary háttuðu
um kvöldið, gat Doris ekki látið
vera að spyrja hana um Denis.
„Hver er hann eiginlega,
Mary?“
„Denis? Denis Milton? Það
er faðir hans, sem á stóru bíla-
verksmiðjuna. Vesalings Denis!
Þessi faðir verður hans bana-
biti! Denis segir, að enginn fáist
til að lesa né kaupa kvæði sín
vegna föðurins!“
Doris hitti Denis daglega
næstu dagana. Mary og Bill og
Denis og hún urðu brátt eins
og fjögra laufa smári.
HEIMILISRITIÐ
23