Heimilisritið - 01.07.1951, Síða 30

hún datt. .
Hún stóð upp ringluð, og frá
sér af reiði og æsingu skaut hún
í blindni.
Nikolas gat slegið handlegg-
inn á henni til hliðar — byssan
féll úr hönd hennar, og skotið
hijóp úr henni .. . hann fleygði
sér á hana af öllum sínuin þunga
og felldi liana niður á þilfarið.
Doris vissi ekki, að hún stundi
í angist:
„Denis! Denis!“
En Nikolas heyrði það, og það
gerði hann óðan af reiði . .. allt
í einu var honum varpað til hlið-
ar af styrkri hönd og í næstu
andrá var hann kominn í ofsa-
leg slagsmál við annan mann.
Doris hljóðaði upp . . . það var
Denis.
Slagsmálin urðu ekki löng. Að
vísu voru mennirnir báðir ungir
og hraustir, en Denis var sterk-
ari og hann sló Nikolas fljótlega
niður.
Denis lagði arminn um Doris,
sem hafði fylgzt af eftirvænt-
ingu með slagsmálunum, og
fylgdi henni niðúr í litla bátinn
... það var sá, sem hún hafði
veifað til.
„Eg var frá mér af afbrýði,
af því þú varst með Nikolas,
þess vegna elti ég ... þykir þér
vænt um hann?“
„Eg reyndi það . . . ég gat það
ekki“.
„Nei, auðvitað ekki — það
vissi ég. Hann er lélegur náungi.
Eg ætlaði raunar ekki að koma
um borð, en þegar ég heyrði
skotið', vissi ég, að eitthvað
myndi vera að“.
Hann dró hana að sér og hún
hvíldi höfuðið við öxl hans.
„Heyrðu nú, Doris. Nú, kem-
ur þú heim með mér til foreldra
minna. Þau verða hrifin af að
sjá þig. Og svo sendum við
Mary og Bill skeyti. Og — Dor-
is, svo giftum við okkur — eins
fljótt og hægt er . . . ef þú vilt
mig þá. Eg skannnast mín fyrir
allt ruglið, sem ég sagði um
gamaldags og nýtízku hjóna-
band . . . ég óska einskis nema
að giftast þér og eiga þig eina
fyrir mig . .. en ég að'vara þig!
Það verður ekki létt fvrir þig,
ég er afar afbrýðisamur! Og ég
vil ekki heyra eitt orð um
hjónaskilnað nokkurntíma . ..
það máttu vita!“
Hann laut niður og kyssti
hana, og Doris fann með undr-
un, hversu dásamlegur koss get-
ur verið. Denis sneri andliti
hennar að sér.
„Doris, ég yrki ekki framar,
ég starfa nú hjá pabba ... ég
er orðinn reglulega gamaldags“.
„Þá eigum við vel saman!“
sagði Doris hlæjandi. „Eg hef
heldur aldrei verið nýtízkuleg í
hugsun“. ENDIIt
28
HEIMILISRITIÐ