Heimilisritið - 01.07.1951, Síða 35

og ástúðlegur. „Líður þér vel,
ástin mín?“ myndi hann spyrja.
„Auðvitað, bjáninn þinn“,
myndi hún svara hlæjandi.
Hún rétti úr þreyttu bakinu
og blés gylltum lokk frá enninu.
Brún augu hennar urðu einbeitt,
á meðan varir hennar lofuðu há-
tíðlega í hljóði, að hún skyldi
ekki fara út úr skrifstofunni,
fyrr en hún hefði talað við hús-
bónda sinn.
Meðan kjarkurinn entist,
sneri hún sér snöggt við og sagði:
„Hr. Adamson, ég — það er
dálítið, sem mig langar til að
tala við yður um — það er al-
gert einkamál“.
Röddin var fremur þvinguð
og óttafull. Ef hann bara væri
ofurlítið mannlegri, ekki svona
utan við' heiminn, ekki svona
strangur og niðursokkinn í starf
sitt. Bara að hann hefði sjálfur
átt barn. Þá myndi hann ef til
vill skilja hana betur.
Wirt Adamson leit á hana
annarshugar og lyfti pennanum
til að skrifa undir nýtt bréf.
„Já, frú Holmes?“
En allt í einu tók hann eftir,
að hún var hvít í framan, og
hann lagði frá sér pennann.
Hún hafði hugsað sér að segja
það hreykin, eða dálítið jrfir-
lætislega, en nú, þegar að því
kom, vafðist henni tunga um
tönn.
„Sjáið þér til, ég — ég eign-
ast barn í ágúst, og ég hugsaði,
að þér hefðuð ekki — ég á við,
hvort ég gæti ekki haldið áfram
júlímánuð og fengið svo frí í
tvo mánuði og svo — og koma
svo aftur í vinnuna hér?“
Oheillavænleg þögnin varaði
í heila mínútu. Jenny Holmes
las undrun, gremju og fát út úr
andliti hans. Hann hafði ekki
verið því samþykkur, þegar hún
giftist Tom Holmes fyrir tveim
árum. Hann var einn af þessum
íhaldssömu, sem álíta, að staður
konunnar sé á heimilinu, og að'
ef maður getur ekki séð fyrir
konu sinni sómasamlega, þá eigi
liann ekki að kvænast. En hann
hafði látið undan, þegar lionum
varð ljóst, liversu ást þeirra var
innileg, og hafði óskað henni til
hamingju, og verið glaður, þeg-
ar hún kom aftur eftir hveiti-
brauðsdagana.
Hún hafði seinna heyrt hann
segja — það var í eitt af þeim
fáu skiptum, þegar hann var í
góðu skapi — að hann hefði
bezta einkaritara í Washington.
Fyrir nokkru hafði hann skrifað
til æð'stu stjórnarinnar til að fá
kaup hennar hækkað.
Og svo sýndi hún þakklæti á
þennan hátt — með því að eign-
ast barn og biðja um tveggja
mánaða frí.
Gremjuefni hans í skrifstof-
HEIMILISRITIÐ
33