Heimilisritið - 01.07.1951, Side 38

„Við erum svo hamingjusöm
saman eins og er, Adele. Við
skulum ekki spilla því“.
„Já, en mig langar bara svo
mikið til að eiga mitt eigið
barn“, hafði hún sagt biðjandi.
„Það er allt of hættulegt á
þínum aldri, og auk þess kæri
ég mig ekkert um að fá keppi-
naut um ást þína“.
En það, sem hann átti við í
raun og veru, var, að hann vildi
ekki eiga barn, af því það olli
ónæði. Stundum var Adele beisk
og full af mótþróa, en hún reyndi
að leyna Wirt því. Hann hafði
ærnar áhyggjur, og þess vegna
gat hún ekki fengið af sér að
íþyngja honum með sínum eigin
áhyggjuefnum. Og þess vegna
dáðist hún að' Jenny fyrir hug-
rekkið.
„Hvað er að, Adele?“ spurði
hann hvasst. „Ertu mér ekki
sammála?“
„Nei, alls ekki“, svaraði Adele.
Það var eins og djörf framkoma
Jenny hefði einnig veitt henni
hugrekki. „Ef Jenny óskar að
hafa bæði barnið og starfið, hef-
ur þú engan rétt til að neita
henni um það. Hún hefur rétt
til að' eignast barn, og hún hefur
líka rétt til að vinna. Þú getur
ekki gert þig að dómara yfir
henni. Og ef þú reynir að losna
við hana vegna ástands hennar,
þá — þá fer ég burt og kem
aldrei aftur“.
Adele liló óstyrkum hlátri,
undrandi á sjálfri sér, af því
hún hafði vogað að setja honum
slíka úrslitakosti. Wirt hafði svo
oft sagt:
„Guði sé lof, að þú ert ekki
ein af þeim lconum, sem hóta
og gráta til að fá mennina til
að láta að óskum þeirra“.
„Já, en elskan mín, þú mein-
ar þetta alls ekki“, sagði Wirt.
„Reyndu nú að' líta á málið frá
mínu sjónarmiði. Eg þarf á
verulega duglegri stúlku að
halda, og Minnie Archer er ó-
möguleg. Ég verð því að fá nýj-
an einkaritara, og það tekur
tíma, þangað til hún fer að geta
gert nokkurt gagn“.
„Eg er ekkert að hugsa um
starf þitt í skrifstofunni. Ég er
að hugsa um Jenny Holmes. og
barn hennar. Þetta mál er svo
mikilsvert fyrir mig, W7irt. Þú
verður ekki einasta að láta
Jenny vera áfram í skrifstofunni,
þú verður líka að hætta að' leika
þrælahaldara. Gömlu stjórnar-
ráðsskjölin og skýrslurnar, sem
þú vafstrast með, eru ekki ná-
lægt því eins þýðingarmiklar og
barn Jenny“.
„Þetta er bara tilfinninga-
þvættingur, Adele“, sagði W7irt
móðgaður. „Þú álítur, að barn sé
það þýðingarmesta í heiminum?‘‘
„Já, það geri ég“.
36
HEIMILISRITIÐ