Heimilisritið - 01.06.1952, Síða 14

líkaði. Theo og Anice voru vís
til að segja hvenær sem var.
„Ættum við að fara til Sally og
drekka síðdegiste?“
Lintí kynntist fjölda af ung-
um mönnum, og þeir voru við-
felldnir eins og systur þeirra. En
enginn þeirra var sá rétti,
fannst Lintí, sem þrátt fyrir sín
tuttugu ár trúði enn, að ekki
væri nema einn einasti maður,
sem gæti gert unga stúlku ham-
ingjusama.
En svo kom Jeremy Beau-
mont, og Lintí fannst hún aldrei
á ævi sinni hafa hitt jafn óað-
laðandi og ógeðfelldan ungan
mann!
Þegar áður en hún sá hann,
gat hún ekki þolað hann.
Það var Föba Kantrell, sem
kom þjótandi með þá frétt, að
Jeremy væri væntanlegur til
Wentford daginn eftir, og það
var sem alla setti hljóða við
þessa frétt.
Þegar þögnin var orðin ó-
hugnanlega löng, spurði Lintí,
hver Jeremy Beaumont væri.
Þau sneru sér öll við og störðu
á hana, svo Lintí hélt hún hefði
sagt eitthvað óviðeigandi.
„Góða mín,“ sagði Theo, „þú
ættir að vera til sýnis í gler-
hulstri. Stúlkan, sem þekkir
ekki Jeremy!“
„En mun áreiðanlega ekki
hafa neitt á móti að kynnast
honum,“ sagði Föba í einkar ill-
girnislegum tón.
Lintí roðnaði. Hún skildi ekki
hvað Föba átti við, en það var
áreiðanlega eitthvað illkvittnis-
legt. Föba var sú eina af hópn-
um, sem henni geðjaðist illa að.
Hún var gift, en maður hennar
sást aldrei og hún var sífellt
með ónot á vörunum.
„Mér er líka rétt sama, ef þið
viljið ekki segja mér það,“ flýtti
Lintí sér að segja. Hún leit beint
á Föbu. „En þú virtist sjálf hafa
svo mikinn áhuga á honum,
að ...“
Föba blóðroðnaði og leit
fjandsamlega á Lintí, snerist á
hæli og fór.
„Hef ég sagt nokkuð óheyri-
egt?“ spurði Lintí iðrandi. „Það
var alls ekki ætlun mín.“
„Ekki vitund," sagði Anice.
„En ég skal segja þér, Föba hef-
ur töluvert meiri áhuga á Jere-
my en hann kærir sig um.“
„Já, en hún er gift,“ sagði
Lintí.
„Víst er hún gift,“ sagði Theo
þurrlega. „En það taka ekki all-
ir svo hátíðlega. Jeremy gerir
það að minnsta kosti ekki.“
„Hann hlýtur að vera and-
styggiegur,“ sagði Lintí. „Ég get
ekki skilið, að þið viljið svo mik-
ið sem tala um hann.“
12
HEIMILISRITIÐ