Heimilisritið - 01.06.1952, Page 36

fundið sér konu, sem honum
hæfði.
En ú hinni síðunni. Steve
fletti aftur að spurningunum.
Jú, þarna var samsvarandi fyrir
giftar konur! Steve gaut augun-
um til konu sinnar. Hún sat við
skrifborðið og skrifaði bréf. Og
svo fór hann að svara þeim
spurningum líka.
Fyrsta spurningin var: „Gefið
þér manni yðar færi á að ræða
vandamál sín við yður?“
„Nei, það gerir hún ekki!‘£
hugsaði Steve. Minnist ég á eitt-
hvað, situr hún bara og lítur út
eins og henni leiðist hroðalega!"
I>að tók liann fimm mínútur
að svara spurningunum fyrir
hönd Maríu — fimm lærdóms-
ríkar, en dapurlegar mínútur!
Og hann varð ekki vitund undr-
andi, þegar hann fékk að vita
á 23. síðu, að María var heldur
en ekki neð'arlega á lista eigin-
kvennanna, og að hún yrði
vissulega að syngja með öðru
lagi, ef lnin vildi ekki---
„Segðu mér, María“, sagði
hann og lagði frá sér tímaritið,
„hefurðu séð þennan spurninga-
lista?“
Hún leit ekki upp úr skrifi
sínu. „Ó, hana nú! Sjáðu hvað
þú hefur truflað mig. Nú hef ég
skrifað': Jíefur þú —’ í staðinn
fyrir: J3ú rekur upp stór augu,
þegar þú fœrð að vita —£ “
Hún strikaði út og byrjaði á
ný-
Steve virti fyrir sér álútt höf-
uð hennar og pennann, sem þaut
eftir pappírnum. Alltaf sat hún
og skrifaði bréf. Það leið ekki
svo kvöld, að hún þvrfti ekki að
rubba upp einhverjum ósköpum
handa einhverri af sínum fjöl-
mörgu vinkonum.
„Ég skil ekki, hvað þú getur
verið að skrifa um!“ rumdi í
honum. „Þetta hlýtur að kosta
þig offjár í frímerkjum“.
„Svona þegiðu nú, Steve!££
Nú var röddin gremjuleg, og
það komu tvær hrukkur á enn-
ið.
Hún tók enn til við bréfið og
var nú afar einbeitt á svip, og
skrifaði:
Þú verður að fyrirgefa, lcœra
Magga, að bréfið mitt er svona
laust í reipunum! En Steve situr
lxér og'tniflar mig stöðugt.----
Æ, já! Þcssir menn! Þessir menn!
„Þetta kvenfólk! Þetta kven-
fólk!“ hugsaði Steve og sneri sér
nú að spurningunni: „Ert þú ein
af þeim konum, sem ýta ösku-
bakka skipandi til eiginmanns-
ins?“
Ósjálfrátt tók Steve sígarettu,
kveikti í lienni og rétti út hönd-
ina eftir öskubakka.
„Notaðu öskubakkann,
34
HEIMILISRITIÐ