Heimilisritið - 01.06.1952, Qupperneq 58

læknir, „ástancl yðar er alvar-
legra en ég hélt í fyrstu. Þér haf-
ið orðið fyrir taugaáreynslu“.
Hann tók af sér hanzkana og
opnaði svörtu töskuna. Anna-
belle starði á hann utan við sig
af skelfingu. Hún þrýsti háls-
málinu á nóttkjólnum þétt að
hálsi sér og hefði sennilega rok-
ið á dyr, ef hann hefði ekki stað'-
ið alveg í vegi fyrir henni. Hann
tók nú stól og setti hann eins ná-
lægt henni og hann gat. Hann
settist og leit á stúlkuna með al-
varlegum augum fagmannsins.
„Hvernig — hvernig gátuð
þér vitað, hver ég var?“ gat
Annabelle loks stunið upp.
„Þér lítið út eins og ein af
West-ættinni, og ég er sendur
hingað af Cyrus West til að
rannsaka erfingja hans. Fvrsti
erfinginn átti að heita West“.
Annabelle hrökk við eins og
hún hefði verið stungin.
„Hvað orsakar þennan óró-
leika yðar í nótt?“ spurði hann,
um leið og hann seildist eftir
hönd hennar.
„Hvað vitið þér um það?“
spurði Annabelle og gerðist
stöðugt hræddari.
„Eg þekkti Cyrus West, ég
stundaði hann í veikindum hans.
Þér eruð erfinginn?“
„Já“.
„Hafið þér nokkurn tíma orð'-
ið veikar, svo þetta ástand yðar
geti verið afleiðing þess?“
„Hvað meinið þér, læknir?“
sagði stúlkan kvíðin.
„Hafið þér nokkurn tíma orð-
ið alvarlega hræddar, fengið
missýnir, ekki séð raunverulega
hluti?“ Hann þreifaði á slagæð-
inni.
„N-----------nei, jú, ég veit
ekki — ekki fyrr en þá í kvöld“.
„Humm, hvað kom fyrir í
kvöld?“
„Crosby hvarf, svo fundum
við lík hans. Svo hvarf líkið. Ég
er ekki viss um, hvort ég sá það
eða ekki. Það var hræðilegt“.
Orðin hrutu af vörum hennar
eins og syndajátning. Snögglega
kippti hún að sér hendinni,
fleygði sér á sófann og fór að
snökta.
„Humm, hum. Crosby drep-
inn áður en ég kom?“ Annabelle
kinkaði kolli af ákafa. „Það er
undarlegt, mjög undarlegt, ég
þekkti hann vel“.
I þessu bili kom Cicily á fleygi-
ferð inn í bókaherbergið'. Hún
snarstanzaði þegar hún sá dökk-
klædda manninn, sem sat hjá
Annabelle, og ósjálfrátt gaf hún
frá sér hljóð. Læknirinn heyrði
þetta og leit rannsakandi á hana.
„Hver er þetta?“ spurði hann
höstum rómi.
Annabelle leit upp og varð
56
HEIMILISRITIÐ