Heimilisritið - 30.05.1953, Qupperneq 7

eygði ekki þá hættu, sem ógnaði
hamingju hans. Það reið bagga-
cnuninn.
„Colette . . . hvenær ætlið þér
að unna mér þeirrar gleði að sjá
yður aftur . . . ?“
,,Ja — Hassem — um það
verðið þér að tala við Armand.“
,,Nei, nei, þér skiljið við hvað
ég á ... Það er ekkert, sem
kemur manninum yðar við.“
Eg lézt verða móðguð, en hið
blíðlega augnaráð, sem brenndi
sig inn í vitund mína undan hin-
um löngu, uppsveigðu bráhárum,
cnildaði brátt reiði mína — reiði,
sem í raun og veru var engin. . . .
,,Hassem . . . gerið það fyrir
mig . . látið þér ekki svona . . .“
Eg talaði einmitt eins og stúlk-
ur gera, þegar þær geta vel hugs-
að sér að falla fyrir freisting-
unni. . . .
Við skildum ekki fyrr en í
morgunsárinu. Anmand var
þreyttur, en fullyrti að hann væri
ánægður. Eg — ég lifði í öðrum
heimi. Mér fannst ég enn vera
stödd við svalalindir himinsins
eftir dansana við þennan spengi-
lega, þróttuga Araba — áreiðan-
lega hinn fullkomna elskhuga.
Eg vissi, að ég var á forboðn-
um slóðum, en sektartilfinning
mín olli mér engu angri. Ég naut
hennar, og hugsunin varð mér
eins og áfenga vín. Ennþá var ég
------------------------------>
Hjá rakaranum
Viðskiptavinurinn settist í stól-
inn lijá rakaranum og sagði:
„Klippa! — Og svo vil ég láta yð-
ur vita, að ég veit vel að veðrið
er afleitt. Mér er alveg sama
hvernig kosningarnar fara. Ég
hef engan áhuga á því hvort K.R.
eða Fram vinnur í kvöld. Ég
hugsa að Dawson brjóti löndunar-
bannið í Englandi. Ég veit vel að
ég er að byrja að fá skalla. Og
svo getið þér byrjað.“
„Já, fyrirgefið," sagði rakarinn.
en það verður erfitt fyrir mig að
einbeita mér að klippingunni, ef
þér haldið áfram að tala svona
mikið.“
k_______________________________>
óvinnandi kona manns. en hversu
lengi yrði það ? Tilhugsunin um
væntanlegt stefnumót við Hassem
— ekki á morgun, heldur hinn,
— vék ekki andartak úr huga
mér. . . .
Ég ætla ekki að lýsa því, hvað
ég þráði þennan léttúðardag!
Hassem vissi engu síður en ég á
hvaða tíma Armand vann í skrif-
stofunni. Til þess að geta slopp-
ið við að gera verzlunarviðskipti
þennan dag, notaði Hassem það
sem yfirvarp, að hann þyrfti að
heimsækja konsúl ættlands síns.
Eg sagði, að ég ætlaði að drekka
kaffi hjá vinkonu minni. . . .
FRAM á síðustu stund reyndi
SUMAR, 1953
o