Heimilisritið - 30.05.1953, Qupperneq 24

nítján ára þá og nýbúin með
verzlunarskólann, hafði þegar
fengið fasta atvinnu við mála-
flutningsskrifstofu í bænum. Pét-
ur stundaði nám hjá frænda sín-
um, sem var húsamiðlari, og báð-
ar þessar skrifstofur voru í sömu
byggingu. Okkur leiddist báð-
um, og við þráðum eitthvað
skerr.mtilegt; fjörlega skrifuð
bréfin frá Cynthiu með lýsingum
á lífinu í Frakklandi, fyllti okk-
ur nánast öfund. 1 okkar augum
var hún beinlínis tákn allrar lífs-
hamingju og fegurðar.
Kvöld eitt í júlímánuði, þegar
Pétur var staddur heima hjá okk-
ur, hringdi síminn, og ég greip
tólið.
..Cynthia!" hrópaði ég uþp-
numin. ,,Nei, hvað það er undar-
legt að heyra í þér aftur ! Hvar
ertu ?“
,,í London. Eg flaug hingað í
morgun frá París og kem til High
Shalfont á miðvikudaginn — en
sjáðu nú til, elskan mín; ég vil
ekki, að þið komið upp á garð
fyrr en um helgina. Þú skilur, að
pabbi hefur ráðgert heljarmikla
móttökuhátíð á laugardaginn með
dansi — og vitanlega ert þú og
Pétur boðin — og mér hefur ein-
hvern veginn komið til hugar, að
það væri langmest gaman, að við
saeumst ekki fyrr en á ballinu.
Þá hittumst við nefnilega í fyrsta
skipti eftir heilt ár — sem full-
orðið fólk ! Það yrði dásamlegt!"
Ég hugsaði ekki út í það fyrr
en mörgum árum síðar, að þetta
hlaut einnig að verða mjög róm-
antískt og fram úr hófi viðhafnar-
legt. Þá fyrst varð mér ljós hinn
snilldarlegi hæfileiki Cynthiu til
að setja á svið — þegar hún dró
sig í hlé eða lét sig birtast, var
það alltaf í eins konar viðhafnar-
kastljósi af hennar hálfu.
£g man fjarska vel eftir þess-
um dansleik, rétt eins og það
hefði verið í gær, en ekki fyrir
ellefu árum. Mér líður ekki úr
minni förin upp á herragarð á-
samt Pétri. Ég var með silfur-
skóna mína vandlega innpakkaða
undir handleggnum, og hjartað í
mér barðist af eftirvæntingu. Mér
líður það ekki úr minni heldur,
að allar vonir mínar í sambandi
við þetta kvöld ‘biðu skipbrot,
hver á fætur annarri.
Við stóðum niðri í anddyrinu
og vorum að heilsa Selesen, þegar
einhver heyrðist kalla: ,,Æ,
þarna eruð þið !“ ofan af hálf-
hringlaga stigapallinum. Við lit-
um upp, pg þar stóð Cynthia !
Við sáurn stúlku, sem var eins
og álfamær, grannvaxna og með
hörundslit eins og postulín,
klædda ljósbláum tjyllkjól, sem
hún«sveipaði um sig eins og skýi.
£g heyrði, að sá sem við hlið
22
HEIMILISRITIÐ