Heimilisritið - 01.08.1953, Page 42

bót var Dollý glorhungruð. Henni
þótti dúfnaungar versti matur, og
hún lét sig dreyma um venjulegt
hakkað buff eða skál af heitri
súpu, og jafnframt forðaðist hún
að hlusta á hinar fjörugu sam-
ræður Kitzýar og Bens.
BORÐHALDINU var lokið
klukkan tíu, en Dollý fannst tím-
inn aldrei ætla að líða. Hún sett-
ist í stól, þar sem kukkan á arin-
hillunni blasti við henni og beið.
Ben kom til hennar rjóður og kát-
ur og settist á stólbríkina.
,,Skemmtirðu þér vel ?“
,,Prýðilega,“ svaraði hún borg-
inmannlega. ,,En þú ?“
,,Ég vona að þú hafir búið frú
Hupple undir að við kæmum
seint heim ?“
Dollý léit á klukkuna. ,,Frú
Hupple sagðist reyndar vera
þreytt, og ég þorði ekki að minn-
ast á hvenær við kæmum heim.“
Henni var raun að því að sjá
vonbrigðasvipinn á Ben.
,,Hamingjan góða,“ sagði
hann, ,,það er næstum eins og
við búum í heimavistarskóla fyrir
ungar stúlkur, við þurfum alltaf
að vera komin heim á ákveðnum
tíma.“
Já, hugsaði Dollý, og það er
eins og þér finnist ég vera for-
stöðukona þessa umrædda skóla !
Þú kemur til mín í tíu mínútna
kurteisisheimsókn á hverjum
klukkutíma, og þess á milli brýt-
urðu heilann um, hvort ég hafi
gætur á þér. Upphátt sagði hún:
,,Við skulum ekki hafa neinar
áhyggjur af því. Frú Hupple
neyðist óhjákvæmilega til að
hleypa okkur inn.“
Ben fór, en Jerrý kom og sett-
ist hjá Dollý. Jerrý var snotur
ungur maður, ákaflega kurteis og
vel upp alinn, en Dollý fannst
hann dauðleiðinlegur.
,,Stórkostlegt, alveg stórkost-
legt!“ sagði hann sem svar við
ekki sérlega skemmtilegri sögu,
sem Dollý sagði honum um tví-
burana. , .Stórkostlegt! Það hlýt-
ur að vera það dásamlegasta í
öllum heiminum að eiga tví-
bura.“ Jerrý Ritter var alltaf full-
ur hrifningar á öllu og öllum.
Dollý reyndi að halda uppi sam-
ræðum við hann, en jafnframt
gaf hún Ben gætur og hugsaði
með undarlegu samblandi af stolti
og sársauka, að það væri ekki
undarlegt þótt Kitzý litist vel á
hann, þar sem hún væri vön að
umgangast óþroskaða sveinstaula
eins og þá Jerrý og Harold.
Skortur þeirra á ábyrgðartilfinn-
ingu og stefnufestu gerði það að
verkum, að einu máli gilti hvort
þeir vom tvítugir eða fimmtugir,
þeir voru alltaf sömu drengirnir.
Ben var hins vegar fullþroskaður
40
HEIMILISRITIÐ