Heimilisritið - 01.08.1953, Síða 47

ina til dyranna. ,,Ertu að koma
Dollý ?“
Og Dollý fór.
.VIÁNINN óð í skýjum og næt-
urloftið var svalt og hresandi.
Ferðin heim virtist mjög stutt.
Þau sátu eins fjarri hvort öðru og
þau gátu á heimleiðinni og þögðu
bæði, þangað til þau beygðu inn
á afleggjarann, sem lá heim að
húsi þeirra. Ben tók lykilinn úr
bílnum, stakk honum í vasann,
færði sig nær Dollý og tók um
herðar henni.
Hún vissi ekki hvort hann ætl-
aði að kyssa hana eða hrista hana
duglega til, og fannst það síðar-
nefnda þó líklegra, en hann gerði
hvorugt, rak í stað þess upp
skellihlátur.
,.Elskan mín,“ sagði hann,
,,ég vissi ekki að þú ættir þetta
til.“
Dollý barðist gegn ómótstæði-
legri löngun til að hlæja líka.
„Þakka þér fyrir," sagði hún,
,,en málið er ekki þar með til
lykta leitt.
,,Nei,“ sagði Ben, ,,það er það
víst ekki.“ Hann leitaði í vösum
sínum og fann vindling. ,,Væri
þér á cnóti skapi að segja mér,
hvert þú fórst með þetta umrædda
ir.inkaslá ?“
,,Eg fór út til að fá mér pylsu."
,.Hvað segirðu?“
ÁGÚST, 1953
Skrýtlur
— Jæja, svo hann varð að hætta
að aka bíl vegna blóðleysis?
— Já, lögreglan var smátt og
smátt búin að taka svo margar
blóðprufur af honum.
tjí
Greifinn: — Ég ætla sjálfur að
taka skurnina ofan af egginu
mínu í kvöld, Jóhann. Ég hef svo
óstjórnlega mikla vinnulöngun.
❖
Nágrannakonan: — Jæja, svo
þér eruð að skipta um á þeim
Iitla. En guð minn góður! Hvernig
stendur á því að barnið er með
gleraugu? Er því illt í augunum?
Nýtízku móðir (reykjandi): Nei,
en það æpir svo mikið, þegar það
fær sígarettuösku í augun.
s_________________________________J
Þetta var annað áfallið, sem
Ben fékk á þessu sama kvöldi, og
Dollý hugsaði að hann hefði gott
af því. ,,Eg var svöng,“ sagði
hún eins og ekkert væri sjálf-
sagðara, ,,og mér leiddist. Mig
langaði í eitthvað að borða og
auk þess fann ég mig knúða til
að fara á einhvern stað og líta
út fyrir að vera ríkasta manneskj-
an þar. Eg fór þess vegna í pylsu-
sölu á næsta götuhorni, sem er
opin um nætur. Þar voru nokkrar
tötralegar hræður og ég hreiðraði
um mig í stól með minkasláið á
herðunum. Það var ekki sérlega
skemmtilegt. Eg hafði ímyndað
45