Heimilisritið - 01.08.1953, Side 63

gruna, hver Kári vseri í raun og
veru, ekki sízt eftir getgátuglósur
þær, sem Petunia hafði látið falla
í hans garð.
,,Þér segið þeim ekki frá því,
Kovan. Svo ódrengilega getið
þér ekki komið fra*rn.“
,,Ég held ég sé ekki ódrengi-
legur,“ sagði hann seinmæltur.
Hann bætti við eftir stutta þögn :
,,En það hefur margt gengið móti
mér að undanförnu. 1 fjármálum
á ég við. Naeturklúbburinn, sem
ég stjórnaði, fór á hausinn. Ef
Petunia hefði ekki boðið mér
hingað, myndi ég ekki hafa átt
fyrir herbergi og mat í vikutíma."
Hann bætti við og andvarpaði:
,,Það er auðvitað ekki af því að
þetta komi málinu nokkuð við.“
Hún var hugsi um stund. Hún
gerði sér engar háar hugmyndir
um hann. Hún þekkti hann líka.
Beisk reynsla af þeirri mannteg-
und, sem algengt er að hitta á
lúxushótelum, hafði kennt henni,
hvernig koma átti fram við slíka
fugla. Hún stóð upp, gekk að
skápnum í horninu og opnaði
hann. Svo rétti hún honum eitt af
demantsarmböndunum, sem
Ralph hafði nýlega séð á hand-
legg hennar.
,,Ég er ekki að múta yður til
að þegja, Kovan,“ sagði hún,
,,en ef þér viljið fá þetta arm-
band til að veðsetja, þangað til
þér eruð betur fjárhagslega stadd-
ur. . . .“
Hann tók ekki strax við því.
Hann strauk vangann hugsi.
Armbandið virtist vera afar dýr-
mætt;— hundrað punda virði eða
meira. En hvað gat hann hins
vegar fengið hjá frú Manton,
fyrir þær upplýsingar, sem hann
gat veitt henni ? Skyndilega kom
örlítið glott á varir honum. Hvers
vegna var hann allt í einu orðinn
svona smáborgaralegur ? Það sak-
aði ekki að þiggja armbandið;
hvað hann kynni að segja frú
Manton seinna, ef honum sýndist
svo, var annað m.ál.
,,Fallega gert af yður,“ sagði
hann og lét armbandið í vasann
ofur eðlilega, eins og það væri
engin nýlunda hjá honum, að
þiggja dýrmætar gjafir af kven-
fólki. ,,Mjög fallegt af yður, ung-
frú Manton." Hann tók í hönd
hennar, laut niður og kyssti á
handarbakið. ,,Þér vetið verið al-
veg róleg, ég skal ekki gera yð-
ur neinn óleik, ekki að minnsta
kosti í þessu húsi.“
Hann fór út úr herberginu og
gekk niður. Honurn datt í hug,
hvort Ralph myndi vísa honum á
dyr, út af þessum árekstri, en
þótt Ralph léti sem hann sæi
hann ekki það sem eftir var dags-
ins, var ekkert minnzt á atburð-
inn. Dalli fékk þá hugmynd um
ÁGÚST, 1953
61