Heimilisritið - 01.07.1956, Qupperneq 63

kátlegt að sjá hann svona virðu-
legan og strengilegan.
Dr. Broderick bauð henni til
sætis og brosti vandræðalega.
,,Við erum þakklát bróður yðar
fyrir að hafa lofað að hafa þetta
hræðilega mál ekki í hámæli,"
sagði hann. ,,Hann hefur einnig
fallizt á, að allir, sem hlut eiga að
máli, geti haldið áfram sinni
venjulegu vinnu."
Jim hóf að spyrja systur sína
og lét hana segja frá ýmsu, sem
starfsfólkið við uppskurðinn hafði
aðhafzt um matarleytið og áður
en dr. Krudsen dó. Síðan sagði
hann:
,,Við höfum gert okkur nokkuð
ljósa grein fyrir aðdragandanum
að þessu máli, en það er ekki
ljóst, hver hefur haft ástæðu til
þess að myrða yfirlækninn. Þú
starfaðir sérstaklega fyrir hann.
Er þér kunnugt um að hann hafi
átt nokkurn óvin? Veiztu um
nokkuð, sem gæti varpað Ijósi
yfir þetta mál?"
Þetta var erfitt augnablik. Rona
ætlaði að fara að svara, en hætti
við það og leit snöggt á forstjór-
ann.
Dr. Broderick skildi þetta
uagnatillit og sagði kuldalega:
„Ef þér vitið eitthvað, verðið þér
að segja bróður yðar frá því. Þér
megið ekki láta yður til hugar
koma að dylja eitthvað til þess
JTJLÍ. 1956
eins að hlífa einhverjum öðrum."
„Jæja þá."
Hún gerði sér vel ljóst, hvaða
áhrif orð henar myndu hafa, en
hún sagði nákvæmlega frá því
samtali, sem hún og Venner höfðu
heyrt fara á milli yfirlæknisins og
frú Broderick.
Það var löng þögn á eftir frá-
sögn henar og á meðan starði
bróðir henar á hana án þess að
segja orð. Svo sneri hann sér að
dr. Broderick og horfði hvasst á
hann. „Hafið þér nokkru við þetta
að bæta, dr. Broderick?"
„Eg skil þetta ekki, alls ekki.
Ég veit ekki annað en það, að
eiginkona mín kom hingað í
sjúkrahúsið í dag til þess að fara
í læknisskoðun. Hún er hér ennþá.
Ég lít svo á, að það væri heppi-
legra að þér töluðuð við hana
sjálfa."
Hann hringdi til einkaritara
og bað hana um að skila til
konu sinar að koma strax til
skrifstofunnar.
Jim horfði á hann efagjarn.
„Þetta hefur þá ekki neina sér-
staka þýðingu fyrir yður, dr.
Broderick — ekki einu sinni sú
athugasemd dr. Knudsens, að
hann myndi leggja skoðanir sínar
varðandi einhverja gjöf, fram á
fundi sjúkrahússstjórnarinar?"
„Já, gjöfin. Ja, ég vissi um skoð-
anir yfirlæknisins á gjöfinni. Við
61