Nýjar kvöldvökur - 01.01.1921, Side 13

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
0
við verk sitt, er Strömberg gekk inn í garð-
inn, haíði farið burt úr vinnustofunni og sat í
smáherbergi innar af henni, Ijet olnbogana hvíla
á borðinu og studdi hönd við kinn og mændi
á nokkra bankaseðla, sem lágu fyrir framan
hann. Við hlið hans stóð kona með kryppu
úr baki, nokkru eldri tn hann, óálitleg og
veikluleg á svip.
»Seg mjer, Níels, fjekk hann þjer þetta fje
án þess að taka við kvittun?« spurði hún og
leit ágirndarauga til seðlanna.
»Hvað þurfti þess, Stína góð, þar sem hann
að eins afnenti mjer þá til þess að útvega fá-
tæku konunni uppi á loftinu það, sem hún
þarfnast,« svaraði Gústavson og safnaði pen-
ingunum vandlega saman.
»Hún þarfnast víst eigi mikils, því að brátt
er úti um hana, Hundrað og fimtíu ríkisdalir,
það er mikið fje, Níels. Pú verður að gera
við mikinn skófatnað til að draga svo mikið
saman. Væru það þínir peningar, mundirðu
mikið betur settur. Þú gætir þá farið að reka
ión þína í stærri stíl, vinna þjer meira inn og
verða sannur skósmiður með marga sveina á
vinnustofunni. Fje þetta mundi bera mikið
meiri arð f höndum þjer, heidur en að fá það
til afnota konunni fárveiku, sem hæfir að deyja
á hálmbeði, þar sem hún lengst hefir lifað.«
»Heyrðu, Stína systir,* sagði Gústavson og
stakk peningunum í brjóstvasann, »hvað á alt
þetta mas að þýða?«
iRað, að mjer virðist þú eigir að halda
peningunum,« svaraði Stína og leit fast á bróð-
ur sinn. Síðan bætti hún við í lágum róm:
»Enginn hefir sjeð þig taka við þeim. Fáirðu
henni tíu ríkisdali og útvegar þeim mat í dag,
geturðu sjálfur átt afganginn, keypt þjer leður-
birgðir og tekið svo til óspiltra málanna við
skósmíði. Síðan sel jeg skófatnaðinn og þú
verður kunnur skósmiður, dugandi og ódýr.
Beiðnir berast þjer hvaðanæfa og þú munt Hga
við betri kjör að búa. Sökum fjárskorts rtu
nú að eins skóbætari og munt með þeim hætti
í hæsta lagi sjá þjer farborða, hversu kapp-
samlega sem þú vinnur.«
»Stína, Stína! Hvað ræður þú mjer? Að
verða þjófur! Nei, það verður eigi um eilífð
alla. Jeg hefi ætíð verið ráðvandur og það
ætla jeg einnig að vera framvegis, hve erfitt
sem jeg á uppdráttar.«
»Jæja, vertu þá framvegis ráðvandur og þú
munt komast að raun um, hve mikið þú ber
úr býtum. Jeg ræð þjer annars eigi að stela
þessu fje, en að eins að fá það að láni. Pú
getur smám saman Iátið henni í tje ögn af á-
góða þínum, og þannig kemst hún lengi af;
annars inundi hún fljótlega eyða höfuðstólnum
og vera síðan jafn fátæk sem fyr. Trú þú
mjer, þannig mundirðu vinna henni enn meira
gagn, en ef þú þegar í stað seldir henni í
hendur alla peningana.«
Gústavson fól á ný andlitið í höndum sjer,
en systir hans leit á hann sannfærandi augna-
ráði.
Hún hjelt áfram að sýna honum fram á,
hve hagkvæmt það mundi frú Ahrnell, ef hann
-færi að ráðum hennar. Gústavson ijet systur
sína Ijúka máli sínu og svaraði engu, en er
hún þagnaði og taldi sjer sigurinn vísan, stóð
Gústavson á fætur og mælti:
»Djöfullinn hefir tekið sjer bústað á tungu
þinni, Stína, og það hefirðu kent mjer, að eigi
ber að freista fátæks verkamanns eins og mín,
því að eigi er að vita, hvort hann stenst raun-
ina. Hamingjan má vita, hvort jeg gæti það,
ef þjer leyfðist lengi að ginna mig í gönur.
En reyndu eigi framar að telja mjer hughvarf;
þá gæti svo farið, að jeg kæmi þjer til að
þagna — 'máske að eilífu.«
Gústavson gekk fram í herbergið, þar sem
iðnneminn sat og gerði við kvenmannsskó og
kvað við raust. Hann leit rannsakandi augum
á Gústavson, en liætti eigi söngnum.
»Jeg má til að fara, Karl,« tnælti hinn síð-
arnefndi. »Ljúktu við skó ungfrú Grankvists;
hún verður að fá þá i dag, því að hún ætlar
til dýragarðsins.«
»Rað skal jeg gera. En jeg ætla einnig í
dýragarðiun og auk þess . . .«
»Haltu þjer saman og hlýð,« mælti Gústav-
2