Nýjar kvöldvökur - 01.01.1921, Síða 24

20
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
kominn undir dugnaði þínum í iðn þinni.
Hvernig hefðirðu farið að? Pii mundir hafa
beitt gáfum þínum og þekkingu til þess að
endurbæta og fullkomna litgerðina, svo að þú
yrðir einn hinna fremstu í þeirri grein. Með
nákvæmum efnarannsóknum mundirðu hafa
bætt og aukið iðn þína og orðið frægur mað-
ur, þótt litari væri. Hættu að kvarta um það,
sem eigi getur öðruvísi verið. Ger eigi líf
þitt tóma óánægju; eyð eigi tíma þínum í að
virða að vettugi það starf, sem þú ert knúður
til að inna af hendi, en þráir annað, sem þjer
getur eigi hlotnast. Beit öllum gáfum þínum
á þeirri lífsbraut, sem þjer nú er ákveðin.®
»Hefði jeg verið rjettur og sljettur handiðna-
mannssonur, þá hefðir þú haft rjett að mæla,
en neyðin knýr mig eigi,« skaut Richard inn í.
»Að vísu eigi neyðin, en þörfin,« mælti Ed-
ith. »F*ess vegna bið jeg þig að sætta þig
við að verða verkamaður. Faðir þinn er í
rauninni eigi annað, í heimi listarinnar, og það
eru allir, alt frá hinum æðsta embættismanni
til hins snauðasta leiguliða. Mikilleikur
mannsins er einmitt í því falinn, að
göfga sjálfan sig með starfi sínu og
starfið með sjálfum sjer, Engin starfsemi
er óvirðuleg eða Iítilfjörleg, ef vjer með dugn-
aði megnum að göfga hana og sýna atorku
vora. Pú segir, að fyrst þú sjert ekki verka-
mannssonur, þá eigirðu heimtingu á öðru betra
en að verða litari; en fyrst þetta getur eigi
orðið, þá leita hins betra og bjarta í því, sem
verður framtíðarstarf þitt. Minstu allra ókost-
anna, alls ófrelsisins og auðmýktarinnar, sem
embættisstörfin hafa í för með sjer. Langur
tími líður áður en þú færð fasta stöðu, og
áður en þjer hepnast að ná henni, verður þú
að keppa eftir, að koma þjer í mjúkiun hjá
yfirmönnum þínum; varastu alt sjálfræði í orð-
um og gerðum, og eigi að neinu leyti verða
þræll hagsmunavona þinna. Embættismaðurinn
er sjaldan frjáls.«
»En Iæknirinn er það,« mælti Richard.
»Satt er það að vísu, en hvílíkum örðug-
leikum þarf hann eigi að vinna bug á áður
en hann verður svo frægur, að honutn takist
að afla sjer fjár. Hve mikla mæðu og margar
skyldur tekst - læknirinn eigi á hendur? Hve
ábyrgðarþung og mikilvæg er eigi köllun hans
og hversu oft finnur hann eigi til þeirrar byrð-
ar? Er við íhugum rjettilega, Richard, þá hefir
faðir þinn rjett að mæla, er hann fullyrðir, að
éinungis þrjár stjettir þjóðfjelagsins sjeu fylli-
lega frjálsar, og það eru handiðnamenn, lista-
menn og kaupmenn. Eignalaus maður, eins
og þú, kemst skjótar áfram í heiminum með
handiðn. Sjertu góðum gáfum gæddur, þá
beittu þeim til þess að skara fram úr í iðn
þinni og minstu þess, að við erum öll verka-
menn.«
Richard bar hönd Edithar að vörum sjer
og rríælti:
»Pakka þjer fyrir að þú hefir reynt að sætta
mig við örlög mín. Jeg ætla í bráðina að
verða litari, og eigi jeg framveigis að teljast
til verkamannastjettarinnar, þá ætla jeg að
minsta kosti að vera einn hinn allra fremsti í
þeirri grein. Jeg ætla að minsta kosti að afla
mjer frægðar með starfi mínu. Fram! er kjör-
orð mitt.«
Vinnukona kom inn og mælti:
»Kominn er drengur með nokkrar dúfur,
sem háskólakennarinn hefir beðið um.«
»Láttu hann bíða í eldhúsinu,« mælti Edith.
En Sylvía litla vildi fá að sjá dúfurnar og
skipaði Edith því svo fyrir, að drengurinn
kæmi inn í stofuna og telpan litla hljóp undir
eins þangað inn, til þess að skoða fuglana,
svo nefndi hún dúfurnar. Edith fylgdi henni
eftir. Pegar þær komu inn í salinn kom há-
skólakennarinn einnig inn.
Richard varð einn eftir i hinu herberginu.
»Góðan daginn, kæra Edith,« mælti háskóla-
kennarinn og kysti hönd hinnar fögru mág-
konu sinnar.
»Jeg vona að þjer líði vel, og ef dæma skal
eftir hinu blómlega útliti þínu vænti jeg játandi
svars.«
Edith svaraði að sjer liði vel og spurði
hvernig rnági sínum liði, Hún hafði eigi sjeð