Nýjar kvöldvökur - 01.01.1921, Síða 29

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
25
þannig færi á að taka skjótari framförum en
ella. Jæja, Gústavson minn góður. Hvað er
því til fyrirstöðu, að iífsbraut bróður yðar verði
ail-glæsileg, þótt hún verði máske eigi eins
fögur og mín? Getið þjer með skósmíði yð-
ar búið honum slíka framtíð, sem hann sjálf-
ur mun skapa sjer, ef hann verður lærisveinn
Móritz Schneiders? Finst yður, að þjer hafið
rjett til að gera að engu framtíðarhorfur hans
sökum kenja yðar?«
Hinn ráðvandi og samviskusami Níeis var
mjög vandræðaiegur á svip. Honum virtist há-
skólakennarinn líkjast freistaranum ilia, sem með
mælsku sinni ætlaði að ginna hann af rjettri
léið og fá hann til að hrinda Karli inn á glöt-
unarinnar braut. Hann svaraði eigi orðum
Schneiders, en stóð ,kyr og sneri sífelt hatti
sínum og leit með flöktandi augnaráði umhverfis
sig. Það var nú einu sinni komið inn í
koilinn á Níeis, að það mundi verða ógæfa
Karis, ef hann yrði listamaður.
Er háskólakennarinn hafði árangurslaust beðið
svars stundarkorn, mæiti hann:
»Þjer getið hugsað yður um til morgunsi
en ef þjer þá neitið tiiboði mfnu, getið þjer
verið þess fuliviss, að jeg endurnýja það ekki.«
Að svo mæltu fór Schneider inn í annað
herbergi, og Gústavson fór burt úr lestrarstof-
unni til þess að leiia að Karli, sem hafði gætt
sjer á góðri máltíð meðan á þessu stóð,
Bræðurnir hjeldu sfðan heimleiðis.
Karl ræddi um alt, sem fyrir augun hafði
borið og hina ýmsu atburði þessa dags. —
Níeis var þöguli og hugsandi. Hann var
órór í skapi; honum leið iiia og bann var á
báðum áttum um, hvað gera skyldi. Alt, sem
Karl sagði, særði hann, og honum fanst sém
hann iægi á kvalabekknum.
Hann gat ekki ráðfært sig við Stínu, því að
hún unni ekki yngra bróður sínum, og auk
þess mat hún máiefnin eftir því einu, hve mikið
þau gáfu af sjer í svipinn. —
Stína var himinglöð yfir því, að hafa iengið
dúfur sínar vei borgaðar, og þá er Karl sagði
henni, að hann hefði fengið 10 dali fyrir hest-
inn, fanst henni þetta hafa verið mesti dýrð-
ardagur. Hún stakk upp á, að hún skyídi
geyma peningatia fyrir hann, en Níels mót-
mælti því kröftuglegá, því að hann vissi, að
Stína var fastheldin á það, sem hún hafði
fengið í hendur.
Níels hafði bannað Karli að segja Stíhu frá;.
tiiboði háskóiakennarans. Kari átti seinna að fá
að heyra álit Níelsar í því efni.
Niels gat eigi sofið aila nóttina. Honum
fanst hann vera svo ógæfusamur* Regar kom-
ið var undir morgun, sofnaði hann loksins,
eftir að hann hafði ákveðið að leita ráða hjá
síra Z. — •
Karli varð héldur eigi svefnsamt. Alt, sem
fyrir augu hans hafði borið hjá háskólakennar-
anum, stóð honum fast fyrir hugskotssjónum.
í þessu móki fanst honum hann vera önnum
kafinn við að móta hverja skrautmyndina á
fætur annari. 'i
Aliur hugur hans og nugsanir snerust um
vonir þær, sem dvölin í myndastofu háskóia-
kennarans höfðu vakið í brjósti honum.
Regar leið að morgni var hann óþoiinmóður
eftir að heyra ákvörðun_ Níelsar, hann svaraði
honum samt engu, en klæddist áparifötum^sín-
um og gekk út. Karl settist að vinnu, en varð
iítið ágengt. Hann var altaf að gá að, hvort
Níels kæmi ekki. Hvert hafði hann farið? Til
háskólakennarans? Og ef svo væri, hvaða svör
mundi hann þá veita verndara Karls.
Karii fanst eilífðartími vera liðinn síðan Níeis
fór, en þó voru það eklti nema 2 klukkustund-
ir. Loks sá hann Níels koma hægum skrefum
og hryggan á svip. Ressi glaði, öriyndi hand-
iðnamaður viríist vera sokkinn niður í miður
þægilegar hugsanir.
»Hvers vegna stendurðu hjer og slæpist?«
spurðí Níe!? þegar hann kom auga á Kari.
»Jeg hjeit að þú sætir að vinna þinni.«
»Góði Níels, mjer var ómögulegt að vinna
meðan þú varst i buríu. Jeg var svo órór að
jeg gat ekki gert neitt,« svaraði Kari og leit
spyrjandi á bróður sinn.
»En þegar maður starfar ekki sveitur maður,
4