Nýjar kvöldvökur - 01.01.1921, Qupperneq 34

30
NVJAR KVOLDVOKUR.
Richard steig upp í vagninn og hjelt heim-
leiðis og hugsaði:
»Hvað festir svo mjög hug minn við þetta
barn? Hvers vegna vildi jeg, að hún mintist
mín? Jeg mun sjálfsagt hafa gleymt henni áð-
ur en jeg fer af landi burt, og þó finst mjer
Iífshamingja mín muni vera bundin við hana.
Við sjáumst líklega aldrei framar, og þó svo
væri, hver áhrif mundi saumakonudóttir hafa
á framtíð mína? Óskir mínar munu leita
hærra.«
Er Richard kom heim, sat faðir hans inni
hjá Edith. Hún hafði reynt að búa háskóla-
kennarann undir, að heyra óskir Richards um
burtförina og tilboð það, sem honum hafði
boðist.
Eins og allir ágjarnir menn, var háskólakenn-
arinn með því marki brendur, að vilja aldrei
gera það, sem aðrir æsktu eftir, enda þótt það
væri í samræmi við vilja hans.
Svo fór einnig nú. Þótt hann æskti einkis
fremur en að losna við að annast um börn
sín, þá mótmælti hann samt uppástungu Ed-
ithar. Hann vildi sjálfur ráða hlutskifti þeirra,
sem honum voru háðir, og sjerstakléga þá, er
ræða var um son hans. Hann svaraði því
undir eins, að hann vildi ekki heyra neitt frek-
ar um það, sagði að þetta væri vitfirring, að
það gagnaði eigi, að Richard leitaði síns sam-
þykkis til slíkrar flónsku. (
Edith sá, að þetta dugði eigi, og reyndi því
að sýna háskólakennaranum fram á, hve mikill
hagur honum mundi verða að því, að Iáta Ric-
hard fara utan og ryðja sjer braut sjálfan, og
hve gagnlegt það einnig mundi hinum unga
manni. Henni hafði loksins tekist að gera há-
skclakennarann hlyntan tillögunni, þá er Ric-
hard kom aftur. Hanr. þekti vel þrályndi föð-
ur síns og ljet því sem sjer stæði á sama um
tilboðið. Hann sagðist Iáta föður sinn einráð-
an í þessu efni, og það því fremur, sem þessi
hluti árs væri mjög óhagkvæmur til sjóferða.
Schneider, sem rjett áður hafði lýst yfir því,
að ferðin væri fásinna, tók nú að rökræða kosti
hennar, og svo lauk, að um kvöldið var á-
kveðið, að Richard skyldi yfirgefa heimili og
fósturjörð.
Fjórum dögum síðar, regnlegan og þoku-
drungaðan nóvemberdag, lagði eimskipið af
stað, sem flytja átti Richard til Finnlands. Öll
eign hans voru 75 ríkisdalir. Pað var alt og
sumt, sem háskólakennarinn hafði látið honum
í tje til þess að sjá fyrir sjer sjálfum í ókunnu
landi. Upphæð þessi mundi hafa verið alger-
lega ófullnægjandi, ef Richard hefði eigi fengið
nokkurt fje hjá Edith, sem hann átti að greiða
eins fljótt og tök væru á.
Stormur var og regn, þá er skipið ljet í haf,
svo að út leit fyrir, ef dæma skyldi eftir veðr-
inu, að framtíð sú, sem Richard átti í vænd-
um, myndi verða myrk og örlagaþrungin.
Annar hluti.
I.
Átta ár eru liðin, síðan Richard fór úr ætt-
landi sínu.
Átta ár eru liðin, síðan Karl Gústavson varð
námssveinn hjá Schneider háskólakennara.
Á þessum átta árum hefir margt breytst.
Richard, sem í byrjun þeirra var unglingur,
er orðinn fullþroska maður. Gerða, sem var
barn, er orðin ungmær. Karl, sem var smá-
drengur, er orðinn unglingur.
Schneider háskólakennari er óvenjulega frísk-
ur og fjörugur öldungur. Edith er orðin mið-
aldra og Sylvía er sem óútsprungin rós; mht
á milli þess að vera barn og ungmær.
Hvað hafa þessi átta ár annars afrekað?
Frá Richard hafði að eins komið eitt brjef,
og það skýrði frá, að hann hefði nærri farist
á leiðinni frá Finnlandi til Riga. Hann kom
þangað alveg fjelaus, og var sem stóð hjá forn-
vini föður síns, sem hafði sjeð aumur á ungl-
ingnum veika — skipbrotsmanninum — svo
að hann gæti á ný sjeð sjer fyrir fatnaði og
öðrum nauðsynjum. Undir eins og heilsa hans