Nýjar kvöldvökur - 01.01.1921, Qupperneq 72

68
NYJAR KVÖLDVÖKUR,
verið án hjálpar hans. Og nií er jeg, hr.
verksmiðjueigandi, við öllu búin.
Gerða AhrnelU.
Samdstgurs og Gerða sendi Strömberg þetta
brjef, ritaði hún hr. Bernhard í Lundúnum á
þessa leið:
»Dóttir Ahrnells var svo ógæfusöm að
komast eftir, hver hr. Bernhard er í raun og
veru, þá er hún hitti hann. Hún mundi
hafa leynt þessu, ef tilviljunin og vinur yð-
ar Strömberg hefði eigi komið því svo fyrir,
að brjef frá hr, Bernhard komst í hendur
konu Ahrnells. Hún vill eigi koma upp
um hann, en bæði hún og dóttir hennar
tilkynna yður hjer með, að þær þiggja aldrei
neinn styrk frá hr. Bernhard.
Jeg ætla einnig að gefa yður eitt ráð:
Hverfið aldrei aftur til Svíþjóðar og gætið
yðar fyrir þeim manni, sem þekkir glæpi
yðar. Treystið eigi á neina velvild frá dótt-
ur Ahrnells. Hún leggur sig eigi í sölurn-
ar fyrir föður, sem er óverður virðingar
hennar og ástar. Reynið að bæta fyrir ill-
gerðir yðar með góðsemi við náungann.
Sú, sem ber heitið Gerða Ahrnell, getur
að eins beðið fyrir yður«. —
Meðan Gerða var að rita þessi brjef, hafði
frú Ahrnell sofnað. Gerða var búin að brjóta
brjefin saman og skrifa utan á þau, er dyrnar
voru opuaðar og Karl kom inn. Meðan frú
Ahrnell var veik, hafði hann sýnt þeim mæðg-
um hina mestu samúð og umhyggju.
Karl settist við hliðina á Gerðu og þau töl-
uðu saman í lágum hljóðum til þess að vekja
eigi frú Ahrnell. Karl lofaði að fara með brjefið
á pósthúsið daginn eftir, og því næst urðu þau
sammála um, að Gerða skyldi byrja dráttlistar-
námið næsta sunnudag.
Hinn ungi listamaður sá, að Gerða mundi
þurfa ár til þess að ná leikni í dráttlistinni,
og því rjeð hann henni til að veita tilsögn í
enskri tungu á meðan.
Hún hafði lært ensku meðan hún dvaldi í
Englandi og kenslan myndi verða arðvænlegri
en saumarnir,
Nú stóð að eins á því að afla henni nem-
enda. Karl ætlaði að íhuga málið nánar og
koma aftur næsta sunnudag.
Gerðu var hughægra eftir komu Karls en
áður. Henni virtist framtíðin eigi eins skugga-
leg, og vonin — huggun fátæklinganna —
brosti aftur við henni.
Hana liafði samt dreymt illa nóttiua áður.
Hana dreymdi, að hún væri fjarska fátæk, eins
og þá er pabbi hennar fór að heiman. Til
þess að forða móður sinni frá hungurdauða,
varð hún að ganga um og biðja ölmusu. Allir,
sem hún kom til, fóru frá henni með þessi
skelfingarorð á vörum:
»Meðan faðir þinn er frjáls og saklaus mað-
ur sætir refsingu í stað hans, verður þú fátæk;
við viljum eigi hjálpa þjér, því að fátækt þín
er refsing himinsins.«
Karl var stöðugt hjá Schneider háskólakenn-
ara. Hann dró myndir, steypti í gips, mót-
aði skrautgripi og þess háttar og var álitinn
duglegasti starfsmaður háskólakennarans.
Hann hafði góð laun og fjekk myndir þær,
sem hann skjr í trje, vel borgaðar, því að þær
voru prýðisfagrar.
Schneider háskólakennari hafði mikið gagn
af Karli og vildi ógjarnan missa hann. En
hann hjelt fast við þann ásetning sinn, að
gera hann eigi að sönnum listamanni. Karl,
sem árangurslaust hafði gefið háskólakennaran-
um það í skyn, að hann ljeti sjer eigi nægja
að vera skrautskeri, var farinn að stunda mynd-
höggvara- og málaralist af eigin ramleik. Hann
hafði notað sparifje sitt til þess að afla sjer
bóka og áhalda til þessa náms, og háskóla-
kennarann hefði víst furðað mjög, ef hann
hefði vitað með hve míkilli þrautseigju og
festu Karl stefndi að því marki að verða lista-
maður.
Hinn ráð'iandi og samviskusami unglingur
mintist þess þó jafnan, að hann átti haskóla-