Nýjar kvöldvökur - 01.01.1921, Qupperneq 79

NÝJAR KVÖLDÖVKUR.
75
kirsiberjum í garðinum, og þá gat hann Iíka
heimsótt konuna, sem gaf honum fallegu,
rauðu skyrtuna á jóiunum í fyrra.
Rótt hann nú kviði því mjög, að sjer yrði
náð og hann dreginn á éyrunum, þá yarð þrá-
in eftir gamla heimilinu og leiksystkinunuin þar
að lokum óítanurn yfirsterkari.
Ressa nótt hafði hann loks sjeð færi á að
sleppa út, og nú gekk hann og gekk og hug-
urinn fyitist æ meir og meir öruggleik og fögn-
uði yfir því, að nú væri hann á leið heim.
f öllum heiminum var engin kirkja, sem átti
aðrar eins klukkur og kirkjan hans, og í engri
á voru jafnstórir krabbar og Usjupka. —
Tunglið var að hverfa niður við sjóndeildar-
hringinn; það var farið að lýsá af degi, en
er.n þá gekk Semjan jafn rösklega, teygaði
hreina, svala morgunloftið og hugsaði með
gleði til þess, að hvert spor færði hann nær
heimilinu.
II.
Rað liggur nærri að halda, að hin óendan-
Iega Síbería hafi oft og mörgum sinnum litið
alla þá eymd og óhamingju, er fyrir nokkurn
mann getur komið, svo að ekki sje framar
hægt, að fá fólk þar til að undrast yfir nokkru.
Stórir hópar af samantengdum föngum hafa
verið reknir eins og fjenaður yfir eyðimerkur
hennar, þöglir með hringlandi hlekki. Reir
hafa grsfið og borað í dimmu námugöngun-
um og beðið dauðans í fangelsunum. »Trojka«
eftir »Trojka« hefir brunað eftir póstvegunuin,
gegnum þykk rykský, og á ísbreiðunum flækj-
ast árlega flóttamenn, er strokið hafa úr út-
legðinr.i, í sífeldum bardaga upp á líf og
dauða við sult og villidýr. Fjöldi af hungr-
uðum bændum flytja líka frá Rússlandi inn í
Siberíu í stórhópum, eins og farfuglar á hausti.
Þelr sofa á næturna undir vögnum eða liggja
við bál undir beru lofti. Og á móti þeim
koma aftur aðrir, sem eru á heimleið, þrótt-
lausir af sjúkdómum og skoiti, svo þeir varla
eru ferðafærir, Margur verður þar eftir að
morgni, sem hann lagðist fyrir að kveldi, og
engum finst það neitt merkilegt. Nei, Síbería
hefir sjeð alt of mikla sorg og óhamingju til
þess hún undrist yfir nokkru framar. Enginn
undraðist heldur yfir Semjan litla, þegar hann,
einn síns liðs og ölium ókunnugur, spurði til
vegar: »Hvar liggur vegurinn til Rússlands?«
»Haltu bara áfram sömu stefnu!« svöruðu þeir
og bönduðu með hendinni.
Og Semjan gekk án þess að finna til þreytú
og án þess að óttast nokkuð. Hann naut
frelsisins og gladdist eins og börnum er títt,
þegar hann sá stórt þistilsblóm við vegitin eða
heyrði bjölluhljóminn frá póstvagninuin, er
þaut fram hjá honum. Stundum lagðist hann
niður í grasið í sólarhitanum og stundum,
þegar honum fanst alt of heiti, skreið hann í
forsælu við birkilund og sofnaði. Meðfram
póstveginum var ekki nijög laugt á milli manna-
híbýla. Fólk í Rússlandi er yfirleitt ekki harð-
brjósta, en í Síberíu er það að jafnaði raun-
betra en víðast annarsstaðar, og bústnar og
rjóðar bwndakonur ólu drenginn á rúgbrauði
og súrmjólk Æði oft fjekk hann líka að sitja
á vagni hjá einhveijum bóndanum. »Góði
frændi, lofaðu mjer að sitja hjá þjer,« sagði
drengurinn, þegar einhver ökumaðúr kom á
hlið við hann. »Frænka, gefðu mjer brauð-
skorpu, þá gefur guð þjer heilt brauð!« Rannig
ávarpaði hann hina og aðra konu, er hann
hitti á leiðinni. Regar fólk þar í landi hefir
sjálft eitthvað, þá gefur það og gefur þangað
til það á ekkert eftir, og Semjan þurfti ekki
að kvarta um sult.
Að kveldi' hins þriðja dags kom Semjan
auga á stórt fljót, er blikaði fyrir framan hann.
sfarna er það!« hrópaði hann og fór að
hlaupa. — Hann mundi vel, að hann hafði
farið yfir þetta fljót eigi alls fyrir löngu með
foreldrum sínum. En þá hafði verið margt
fólk í förinni, svo margt, að það komst ekki
í ferjuna í einu, en það varð að fara margar
ferðir með það. í framenda prammsins va
stór stólpi og f kringum hann gengu tveir
10'
v