Læknablaðið - 01.09.1953, Blaðsíða 10

6
LÆKNABLAÐIR
Bandormar í hundum.
Síðan á dögum Krabbe liggja
ekki fyrir neinar tölur varð-
andi bandorma í hundum. í
skýrslum héraðslækna er ]iess
oft getið, að hundahreinsun
hafi farið fram, og öðru hverju
er sagt frá því, að ormar gangi
niður af hundum eftir orrna-
lyfsgjöf, en aldrei er tekið
fram, hvaða ormar það hafi
verið, enda munu liunda-
hreinsunarmenn yfirleitt ekki
kunna að greina þá.
Þess má þó geta hér, að Sig-
urður Hlíðar, yfirdýralæknir,
sem hafði á hendi umsjón með
hundahreinsun á Akureyri i
nokkur ár (1911—1919), telur,
að aðeins einu sinni hafi hann
orðið var við echinococeus
granulosus, en T. marginata
hins vegar í nær öllum hund-
um fyrstu árin sérstaklega (4).
Eigin athuganir.
1948 var öllu fé í Skagafirði,
vestan Héraðsvatna, slátrað
vegna fjárskipta. Taldi þá eitt
okkar lifrarsulli í 5305 fullorð-
ins fjár. Lifrarsullir fundust í
47 kindum eða tæplega 1%, en
engir lungnasullir. Allir suJl-
irnir voru atliugaðir nánar og
þeir reyndust allir vera Cvsti-
cercus tenuicollis. Echinococc-
us fannst ekki í þessunt kind-
um. Netjusullir voru margir,
en ekki taldir nákvæmlega. —
Virðist því veruleg breyting lil
batnaðar hafa orðið þessi 22
ár í Skagafirði, frá því, að síð-
ari talning Jónasar Kristjáns-
sonar fór fram.
Er fé var skorið niður vegna
fjárskipta í Borgarfirði 1950,
voru okkur sendir frá slátur-
húsinu á Hurðarbaki allmarg-
ir líffærasullir (103) til atliug-
unar. Suniir sullirnir voru lifr-
arsullir (14 alls), en annars
höfðu sullirnir fundizt liingað
og þangað um kviðarholið t.
d. við brisið, mjógörn o. s. frv.
Allir þessir sullir reyndust vera
Cysticercus tenuicollis. Sullir
þessir voru aðallega úr fé frá
bæjum í Hvítársiðu.
Tafla 2.
Alls Sullasj. Sjúkt 0/ /o Fjöldl sulla ( sýktum klndum
1-5 6-10 11-15 16—20
Kjós, 12 bæir 208 74 36% 71 3
Pingv.sveit, 3 bæir 136 27 20% 27
Kjalarnes, 9 bæir 253 65 26% 64 í
Reykjavík 12 6
Grafningur, 3 bæir 11 9 6 3
Seltjarnarnes, 1 bær 8 0
Vatnsleysuhr. 1 0
Mosfellssveit 2 1 1